spoiler de benim sabit iletim olsun :)
Yazarın ilk olarak 
Süpermen Türk Olsaydı Pelerinini Annesi Bağlardı kitabını okumuş ve çok beğenmiştim. İkinci olarak okumak istediğim kitabı kesinlikle bu değildi ve kitaba inceleme başlığı altında birşeyler yazmak hiç ama hiç aklımda yoktu lakiiin kitabın kapağındaki şirinliği görüp okumadan, kitap bitince aklımdan geçenleri yazamadan, aslında kendimi ifşa etmeden geçmek istemedim. Çocuklar için yazılmış bir kitap ve ben de içimdeki çocuk yanım için okudum.
Kitapta 5 ayrı yazı var son bölümde de yazarın kurduğu Uğur Böcekleri projesi ile ilgili bilgi veriliyor.
Ve ilk yazımızın adı; Film Başlıyor!
Bir köye ilk sinemanın gelmesiyle Ahmet adlı gencin sinemaya olan ilgisini ve bir film yapma uğraşını anlatıyor, çocukluk, gençlik dönemlerinde ve yaşlansa da bu tutkusundan vazgeçemiyor.
Dereyi görmeden paçaları sıvayan ben yazıyı okurken yazarın bu yazıyı bir filmden (ç)alarak yazdığını düşündüm. Peşin yargıyı da gördüm tabi yazının sonunda...
"San Sebastian Film Festivali’nde En İyi Film Ödülü’nü Türkiye’ye kazandırmıştı."
Neydi bu; "Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak"
İkinci yazıda hazırlıklıyım, önce dere görülecek, Heykeli Dikilen Eşek. Akla ilk gelen O'dur.
Heykeli Dikilen Eşek : Mustafa Güzelgöz, yani Eşekli Kütüphaneci.
Peşin hüküm vermediğimden ve bu eşekli Kütüphaneciyi tanımanın verdiği çocukça sevinçten mutlukukla üçüncü yazıya ve oradaki anlatılan olaydan kahramanı bulmak umuduyla yazıyı heyecanla okumaya başlıyorum.
Kazanmak mı, Yardım Etmek mi?
Maalesef burada herhangi bir ünlü kişi yok, tamamen insanlara yardım etmenin güzelliğinden bahsediyor. Neyse ki benim paçalar yine sıvanmamıştı :)
Ve unutmadan;
#114893776
Farkında olmadan ya da çoğu zaman fark ederek.
Boş Bir Kümes, Birkaç Dolu Kalp adlı yazıda ise Almanya'dan Türkiye'ye çalışmak için gönderilmek istenen bir çiftin önce ülkemizi bir görmek tanımak amacıyla yaptığı ön gezi yazılmış. Nevşehir dolaylarında arabası bozulan çiftin fakir bir aileye sığınması ve ev sahibinin konuk severliğini anlatıyor. Ve çiftin sabah kalktıklarında gördükleri ise bizi anlatmaya değer. Boş bir kümes bence bu tek cümle yeterli..
"Ben Türkler kadar hoşgörülü, iyi kalpli ve yardımsever başka bir millet ve bu kadar güzel bir ülke görmedim."
Tahtadan Kılıç yazısını sanki bir yerlerde okumuştum ama hatırlayamadım :( Babasının görevi dolayısıyla sürekli şehir değiştiren bir çocuğun çevresine yabancılık çekmesini anlatıyor ve okul hademesinin yardımıyla bu çevreye girişini.
Ve her yazının sonunda çocuklara ödev niteliğinde görevler vermiş yazar:
Bir: Yalnız ve üzgün gördüğümüz arkadaşlarımıza yardım edelim.
İki: Anne ve babamızdan yardım isteyerek tahtadan bir oyuncak yapalım.
Üç: Tahtadan oyuncak yapmayı arkadaşlarımıza da öğretelim.
Ve son bölüm, tüylerimi diken diken eden kuruluş "Uç Uç Böcecik"
Yazarın bu kurumu kurmasını, burada çalışanlardan bazılarının yaptıkları işleri anlatıyor ve insanın içi umut doluyor bu kurumları gördükçe.
Son sözümüz de bir olsun;
"Unutmadan, bir de Uğur Böceklerinin bu ülkede hep uçması için dua edin, olur mu?"
··
321 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.