Merhaba 1k okurları.. Sözlerime nereden başlamalı nasıl başlamalı bilmiyorum, aslında böyle bir iletiyi paylaşmayı hiç düşünmüyordum ta ki kısa bir süre öncesine kadar.
Beni takip eden arkadaşların bir çoğunun da farkettiği gibi mayıs ayından itibaren siteye fazla zaman ayıramaz olmuştum, ve en nihayetinde de ağustos ayında siteden uzaklaştım, tıpkı hayatımda bir çok şeyden uzaklaştığım gibi. Çünkü kalan zamanımı harcayacağım insanın artık bu hayatta çok az vakti kalmıştı :( Bazı arkadaşlar evde bir hastam olduğunu bilirlerdi, fakat bu hastamın kim olduğunu ve hastalığını sitede açık açık pek konuşmamışımdır. Fakat bugün bunları yazıyorsam elbet bir iyi ve bir de kötü 2 nedeni var.
1. İlk nedeni; yokluğumda o kadar çok mesaj yazan okurlar olmuşki siteye girdiğimde inanamadım gözlerime. Onlarca mesaj ve binlerce bildiri.. Aslında hepsini açıp tek tek okumak günlerimi aldı. Öncelikle yokluğumu hissedip beni merak eden arkadaşlardan, habersiz bırakıp endişelendirdiğim için özür dilerim, ve ilgileri için de teşekkür ederim. İnsan hayatında büyük bir acı yaşayınca düşünemiyor başka şeyleri, özelliklede kaybınızın telafisi yoksa.
2 yıla yakın bir süredir kanserle olan mücadelemizin sonunda ne yazık ki 3 ay önce annemi kaybettim. Bu acıyı anlatabilecek bir söz inanın yoktur. Ayazda kalmışcasına üşüyor, karanlıkta kalmışcasına önümü göremiyorum. Zamanla acın hafifler diyor herkes ama bu koca bir yalan, öyle olsaydı birazcıkta olsa 3 ayın ardından hafiflemezmiydi. Sonuçta kaybettiğim annem, onun yerine kimseyi koyabilmem mümkün değil :( hani komşunu kaybetsen yerine yeni bir komşu gelir, bir arkadaşını kaybetsen zamanla yerine yeni arkadaşlar koyarsın ama bu anne ya, anne! Yerine kimseyi koyamazsın!
2. Annemin rahatsızlığının ciddiyetini bildikleri halde, benim ne kadar zor dönemlerden geçmekte olduğumu bildikleri halde site sahibi ile sorunları olan bazı insanlar mesajları ile bu dönemde bana mesajlar yazmışlar, beni suçlarcasına, haksız ve kırıcı ithamlarda bulunmuşlar. Bunu sadece buradan değil, facebook'tan da yapan olmuş, -ki mesajları ben geç farkettiğim için ve fark ettiğimde de zaten cevap verecek durumda olamayacak kadar kendimi kötü hissettiğim için sustum. Sadece diyeceğim o ki; Biraz insanlıktan nasibini alabilmek gerek, vicdan sahibi olabilmek gerek.. Ama ne yazık ki kitap okumakta insanı insan yapamıyormuş. Çok yazık! Benim durumumu, acımı bile bile bunu yapan insanlar da elbet bir gün Allahlarından bulurlar.
Son olarak yokluğumda bana yardım için mesaj atan okurlardan özür diliyorum, benden uzun zaman cevap beklemiş olmalısınız. Umarım sorularınızın cevabını diğer moderatör arkadaşlardan alabilmişsinizdir.
Keşke dememek için; sevdikleriniz yaşıyorken kıymetini bilin, birlikte bol bol zaman geçirin.. Eğer anneniz yaşıyorsa sabah ilk iş annenizi kucaklayıp sevginizi gösterin, bir de benim için sarılın annenize.. Allah hiç kimseye erken ayrılık yaşatmasın, özelliklede annesinin acısını, yokluğunu :((