Mutlu ölüme kadar söylenecek çok şey vardı. Evet! Konu ölüm olunca mutluluğun da pek değer kazanması gerek diye düşünüyorum. Nasıl yaşanmasını hayatımız boyu her saniyesine kadar düşünüyor – ola ki her saniyesinde olmasa da tüm eylemlerimiz bu yönde – fakat işin ucundaki ölümü, yaşamımız boyunca kazandığımız az çok mutluluğumuzu da elimizden almaya gelen korkunç siyah pelerinli, elinde yeni bilenmiş tırpanlı Azrail olarak görmemiz de ne trajedi ama. Ya Trajikomedi? İşte burada Albert Camus bize kendi saçma felsefesiyle olaya can vererek mutlu ölmeyi anlatıyor bu kitabında. "Mutlu ölmeyi bırak da mutlu yaşamın formülünü ver" diye konuya girenler için kesinlikle sıkıcı bir kitap olduğunu söylemeden geçemem. Kitab içeriğini gözden geçirecek olursak, kıyasla çok az diyalog olduğu, bunun yerine fazlasıyla betimlemelerin ve tasvirlerin fazlalığı okuyucuyu sıkması olası bir durum. Ancak beraberinde olay örgüsünü mükemmel bir şekilde anlatan bir Camus'umuz olduğunu da es geçmeyelim. Kitab'ın en büyük özelliği de Camus'un bize bu kitabında "Mutlu Ölüm"den "Yabancı"nın doğuşunu, izletmesidir. Bu gerçeği göz önünde bulundurarak dikkatlice okumanın faydası büyük olacaktır. Kitabın içeriği konu ve kahramanlarıyla ele almak gibisinden pek huyum yok. O yüzden kitabın – Morseault'un – bana yaptığı etkinin kafamda bazı başıboş dolaşan düşüncelere yön verip, oluşturduğu daha tutumlu düşünceden bahs edecek olursam genel değerlendirme olarak insanların mutlu öleceği konusunda karamsarım. Camus'un da söylediği gibi: "Hiçbir zaman yaşamadıkları için yeterince yaşamamışlardı." Yani daha mutlu yaşamının formülünü bulamamışken mutlu ölmek de bir başka İlahi Komedi olsa gerek. Gerçi "mutlu yaşayamadık bari mutlu ölelim" derseniz. "Konuyu sakız edip uzatmayalım, şu saçmalığın felsefesine bir an önce odaklanalım" derim. Çünkü, bu kitabın gerçekten çok değerli olduğunu düşünüyorum. Nihayetinde çok önemli bir şeyi söylemeden geçmek istemiyorum. Kitabın müziği! Avrupa sokaklarından Cezayir sahillerine kadar varan anlatımda fazlasıyla mutluluk, yaşam ve ölüm olduğunu gördüm. Bazen doğaya Chopin'in dokunuşları ile baktığınızda tam farklı bir farkındalık kazanırsınız ya, işte gerçek hayatın ta kendisinin müziğini duymak da böyle. "Mutlu Ölüm"ün bu müziği duymaktan geçtiğini düşünüyorum. Camus bize elinden geldiği kadar dinletmeye çalıştı bence.

Mutlu ÖlümAlbert Camus · Can Yayınları · 20164,802 okunma

·

96 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.