Jorge Amado okumak istediğim bir yazardı. Tanışma kitabım ise "Kızıl Tarlalar" oldu. Amado bu kitabı 1946'da tamamlamış. Yani 75 yıl önce. Bu kadar çok karakter ve bu kadar çok olayı mükemmel bir kurguyla birleştirmesi yazarın ününü nasıl hak ettiğini gösteriyor bana göre. Baştan sona inanılmaz yolculuktu bu hikaye. Caatinga'nın dikenleri sanki o zavallıların bedenine değil de okurun ruhuna batıyordu bu yolculukta. Karın tokluğuna (ona da tokluk denirse tabi) yaşayan insanların hunharca sömürülen emekleri, daha iyi bir yaşam hayaliyle dikenlerle ve tehlikelerle dolu cehennem gibi bir göçe zorlandıkları bitmek bilmeyen, uçsuz bucaksız "caatinga"... Yitip giden hayatlar, kokuşmuş bir yönetim sistemi, kardeşi kardeşe kırdırtan düzen, fedakarlıklar, vazgeçişler ve beklenmedik sonlarla dolu bir kitaptı Kızıl Tarlalar. Bizim Aile'nin babası gibi bir baba Jeronimo, Jeronimo'nun dünyalar güzeli masum kızı Marta, Zefa hala ve mistik dünyası, Evin zavallı kedisi Marisca, Evin annesi, Jeronimo'nun eşi Jucundina, Evin eşeği Jeremias, Oğullar Jao, Jose ve Nenen Torunlar Tonho, Noca ve Ernesto ve unutulmayacak onlarca karakterle "yaşayan" bir eser okudum. Hatta okurken şöyle de bir not almışım: "Bu kadar büyük trajedinin duygu betimlemesine girmeden, 3.sayfa haberi gibi anlatılması ama beklenenin aksine insanda uyandırdığı o vurucu etki yazarın gazeteci geçmişiyle bağdaştırılabilir mi?" Sabırlı okuyucusunu bekleyen harika bir romandı. Brezilya'da bir zaman yolculuğuna hazır olmalısınız. "Öyle kötü bir zamanda yaşıyorlardı ki, öyle büyük bir sefalet vardı ki, yaşlıların söz ettiği, dünyanın son bulacağı o günlerin yaklaşmasına şaşmamak gerekiyordu. "

Kızıl TarlalarJorge Amado · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2020231 okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceylân