Ethem Baran’ın 14 hikayeden oluşan ‘Dönüşsüz Yolculuklar Kitabı’ 2005 Yunus Nadi Öykü Ödülü’ne layık görülmüştür. Her hikaye ayrı bir tat bırakıyor ve her hikayede kendinizi bir anda hikayenin tam da içinde buluyorsunuz.Hikayeler adeta birer film sahnesi gibi içine çekiyor insanı.İç Anadolu’nun insanını,kültürünü,hayata bakışını çarpıcı bir anlatımla ele aldığı hikayelerde kahramanların nefes alışını hissediyorsunuz,onlarla geziniyorsunuz,yolculuğa çıkıyorsunuz. ‘Ve Demiştik’ adlı öyküde bozkırın tozunu,toprağını yutuyor,İç Anadolu’nun Abdal geleneği ile yoğrulan sazın ve sözün üstadları bozlak çığırıp kulağınızın pasını siliyor. ‘Her Dağın Kendi Kışı’ adlı öyküde gerçek ile hayal, aşk ile düş, umut ile umutsuzluk arasında gidip gelen bir otobüs yolculuğuna çıkıyoruz.Otobüste bilindik bir şarkı çalıyor : ‘ Düşlerde sevdim seni söyleyemedim.’ ‘Ormanların Gümbürtüsü’ adlı öyküde yaşlı bir çiftin yalnızlıklarını karanlığa gömüp köyden kente çocuklarının yanına gelmeleriyle karanlık iyice içine çekiyor onları ayrı kalıyorlar köylerinden ve birbirlerinden.Yaşlı adam köyüne,toprağına dönmek istiyor.İnsanın doğduğu topraklarda ölmek istemesinden doğal ne olabilirki? Son günlerine anılarını yükleyip hayallerle süslemek istiyor yaşlı adam. ‘Üzerlik’ adlı öyküde ufak bir taşra kentinde hayallerini resimlerle süsleyen bir çocuğun hayallerini peşine takıp Ankara’ya resim yarışmasına gitmesi ve umduğunu bulamamanın hayal kırıklığı ile ateşlenmesi ve annesinin nazar değdi düşüncesi ile üzerlik otu yakıp yüzüne üflemesi anlatılıyor. ‘ Uzak yoktu şehrimizde.Ama şehrimiz her şeye çok uzaktaydı.’ ‘Kızak’ adlı hikayede kelep kelep,palaz palaz yağan karın altında kızağıyla kayan neşeleri ve umutları ile karın soğuğunu eriten çocukların peşine takılıyorsunuz. ‘Kuş Yüzü Görmek’ adlı öyküde Hayri’nin yüreğinin tamamını koparıp kanat şakırtıları dolduruyor göğü güvercinlerin.Hayri,Recep ve Küp’ün güvercinlerle olan sıkı bağları birleşip güvercinlerin taklaları ile mavi göğe yükseliyor. ‘Dallar Kırılırken Rüzgar Saklı Kalır’ öyküsünde mutluluğa pedal çeviren çocuğun dedesi ve ninesi ile içinizi ısıtacak muhabbetleri içine çekiyor insanı.Sonra buz gibi ayranla ferahlıyor içiniz.Ramazan’la gelen oruç ve teravih namazı bir çocuğun gözünden büyük bir ustalıkla anlatılıyor. ‘İşlengi’ adlı öyküde gönlünü umutsuz bir yolculuğa çıkaran delikanlı ile karşılaşıyoruz. ‘ O bana ne zaman baksa,içimdeki kuşlar uzak dağların ardına gidiyordu.’ ‘Pembe Gül’ adlı öyküde çocuklarla kışlanın tel örgüsünü aşıp madımak toplamaya gidiyorsunuz.Havuzlu çeşmenin buz gibi suyunu domur domur terlemiş testiden içiyorsunuz.Mektuplaşan iki aşığın sağ ve katıksız aşkını hissediyorsunuz yüreğinizde. Ethem Baran’ın öykülerinin tamamında dilinin büyük bir titizlikle işlendiğini görüyorsunuz.Hem sağlam bir dil hem de içi ısıtan,sizi içine çeken olay ve durumlar her öyküyü tadına vara vara okumanızı sağlıyor. ‘Döngel Dünya’ ve ‘Evlerimiz Poyraza Bakar’ adlı kitaplarını da okuduğum Ethem Baran’ın diğer hikaye kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum.

Dönüşsüz Yolculuklar KitabıEthem Baran · İletişim Yayınevi · 2013100 okunma

··

148 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.