Bir genç, bilge bir kişi olmak istiyordu. Bu konuda ülkenin en
büyük bilge kişisine gitti. “Ben de bilge bir kişi olmak istiyorum,
nereden başlamalıyım ve ne yapmalıyım?” dedi. Bilge genci süzdü ve
şöyle cevap verdi:
- Her akşam aynanın karşısına geç, “ben kimim” diye sor, bu
soruyu her gün cevapla ve beş yıl sonra bana tekrar gel.
Genç bu cevaptan tatmin olmamıştı. Bu kadar kolay olamazdı.
Bilge'nin kendisiyle ilgilenmek ve bir şeyler öğretmek istemediğini
düşündü. Bilinen bir başka bilge kişiye gitti. O’na bilge bir kişi olmak
istediğini ve ne yapması gerektiğini sordu. Cevap basitti.
“Bilge kişi olmak çok zor ve meşakkatlidir. Bunun için önce
zorluk ve acı çekmen gerekiyor. İki yıl boyunca buradaki atları
tımarlayacaksın, onları temizleyeceksin, besleyeceksin. İki yıl bittikten
sonra bana tekrar gel.”
Gencin aklına yatmıştı. Bilge kişi olmak çok zor olmalıydı ve
zorluklara katlanmalıydı. İki yıl boyunca çalıştı ve hiçbir karşılık
beklemeden bütün pis işlerle uğraştı. İki yıl dolduğunda tekrar hocasına
gitti. Hocası,
- Şimdi beş yıl boyunca her gün yarım saat aynanın karşısına geç
ve “ben kimim” diye sor ve her defasında bu soruyu cevapla.
Genç şaşırmıştı. İlk gittiği kişi de aynı şeyi söylemişti. Demek ki;
bilge kişi olmak için bunu yapmak zorunluydu. Fakat bunu yapmak
için neden iki yıl boyunca atların temizliği ile uğraştığını anlayamamıştı.
Halbuki ilk gittiği bilge’nin dediğini yapsaydı en azından 2 yıl kazanmış
olacaktı.
Sonuçta, aynanın karşısına geçti ve “ben kimim” diye sordu.
Sonra da “etten kemikten meydana gelmiş bir insanım” dedi. Aynada
yüzüne bakıyor ve bu cevabı veriyordu. Üstelik aynanın karşısına
oturalı henüz beş dakika olmuştu. Daha yirmi beş dakika burada oturmalıydı
ve aynı soruyu sorup cevaplar vermeliydi. Dakikalar geçmek bilmedi ve
yarım saat dolduğunda aynanın karşısından kalktı ve büyük bir iş
başarmış olmanın mutluluğunu yaşıyordu. Atları tımarlarken böyle bir
duyguyu bu derece şiddetle yaşamamıştı. Ertesi akşam yine aynanın
karşısına geçti ve “ben kimim sorusunu” sordu. Aslında bu soruya
verdiği sesli cevabı önemsemiyordu. Sadece laf olsun diye cevaplar
veriyordu ve o kadar sıkıcıydı ki. Dakikalar geçmek bilmiyordu.
Halbuki atları tımarlamak çok daha kolaydı. Atlarla konuşur, şarkı
söyler, zamanın nasıl geçtiğini anlamazdı. İki yıl boyunca atların
kişnemelerinden onların ne dediğini anlar olmuştu. Ama şimdi daha
iki gün olmuştu ve aynanın karşısına oturmak, karanlık bir hücrede
oturmaktan farksızdı ve buna beş yıl devam etmek zorundaydı. İlk başta
ne kadar da kolay görünmüştü aynanın karşısına geçip “ben kimim”
diye sormak.
İnanılmaz sıkıntılı bir hal almıştı aynanın karşısına geçip "ben
kimim diye sormak". Bir gün bir değişiklik yaptı. Aynanın karşısına
geçtiğinde, “ben kimim” sorusu anlam kazanmıştı. Önce, bu dünyaya
nereden ve nasıl geldiğini sordu. Cevap vermeye çalışıyordu ama bilgisi
yetersizdi. Bir yerlerde tıkanıp kalıyordu. Ertesi gün elinde bir kitapla
aynanın karşısına oturdu. Soru sordu ve cevap aradı. Daha önce bir
karanlık hücre olan aynanın karşısı artık bir aydınlanma yeri olmuştu.
beş yıl dolduğunda spermin yumurta ile birleşmesinden tutun da,
insanın yaratılışına ilişkin tasavvufi konularda, sosyal ilişkilerinde,
psikolojide, matematikte, fende ve daha birçok konuda bilgi sahibi
olmuştu. Çevresindeki insanlarla konuşurken, insanlar onun bilgisine
hayran kalıyor ve bütün sorunlarına, sorularına cevap bulmaya
geliyorlardı. Söyledikleri dinleniyordu. Ama her akşam aynanın
karşısına geçmeyi sabırsızlıkla bekliyordu.
Yıllar yılı, ayna onu aydınlatmaya devam etmişti. Artık yaşını
başını almış bir bireydi o. Bir gün kapısı çalındı ve içeri 18-20
yaşlarında bir genç girdi. Her zamanki gibi kendisine bir şeyler sorup
öğrenmeye gelen birisi olmalıydı. Sorusunu sordu;
- “Sizden önce bu ülkenin en büyük iki bilgesine gittim ve soruma
anlamlı ve yeterli bir cevap alamadım, size de sormaya karar
verdim. Çünkü siz bu ülkede en çok bilgisine ve söylediklerine
güvenilen bilge kişisisiniz ve siz bana söyleyebilirsiniz. “
- Eğer onlar cevap veremediyse benim de vermem mümkün değil,
ama sen yine de sor.
- “Ben de bilge bir kişi olmak istiyorum ne yapmalıyım?”
- Her gün aynanın karşısına geç ve 5 yıl boyunca kendine “ben
kimim” diye sor ve sorunu mutlaka cevapla.
- Hepiniz cahilsiniz, başınızdan bizleri savmak için sözbirliği
etmişçesine hep aynı şeyleri söylüyorsunuz.
Genç kapıyı vurup çıktı.
Yıllar öncesinde kendisi de aynı durumdaydı. Gencin arkasından
baktı, gülümsedi ve düşündü; kendisi bu hatayı yapmamıştı ve
şanslıydı.
Sayfa 8
··
116 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.