Unamuno, sürekli olarak ertelediğim bir yazardı. Ancak okuduktan sonra buldum dedim, ruh eşi diye bir şey varsa ruhumun dengi bu adamdır. Ruh demişken, ruh var mı yok mu bilmiyorum Unamuno da emin değil. Emin olmadığım metaforları kullanmak ise bu da Camus ile ortak yanım. Neyse ben ruh dengimden bahsedeyim, çelişkilerin adamı Unamuno. İnançlı bir inançsız olan Unamuno. Yaşamı boyunca inanmak ve inanmamak arasında mekik dokumuştur. Tanrı ile derdi olan yazarlardan biridir. Bu dert ölümsüzlük istencinden kaynaklanır. Çünkü ölümün olduğu yerde anlam yok olur. Yaşamak ile yaşamamak arasında bir fark görmez, burada bir parantez açmak istiyorum bu sonlu varlıklar için geçerlidir. Ölümsüzlüğe ise ancak eser bırakarak yaklaşabileceğini düşünür. Eser bırakmak Sartre için de önemliydi. O bu konuyla ilgili şöyle demiştir. “Daha mı alçakgönüllüydüm yani? Hayır, daha kurnaz. Benden sonra gelecek insanları, beni kendi yerime sevmekle görevlendiriyordum. Daha doğmamış kadın ve erkekler için günün birinde bir çekiciliğim, bilemeyeceğim bir şeyim olacaktı. Arkadaşlarımdan daha kötü niyetli ve sinsiydim.” “Sis” adlı esere döndüğümüzde, dışarıdan bakıp aşk, ihanet ve ölüm temalarını görürüz. Ancak bu, birinin sizi aldatmasından çok daha derin bir konudur. Çünkü sevgili aldatmakla kalmamış, onun varlığını da yok saymıştır. İşte bu muhteşem adam varoluşa aşkı karıştırmıştır. Kahramanımız, aşkı düşünürken yanından geçen sevgiliyi tanımayacak kadar bu işin içindedir. Evet, niye varız problemi, edebiyat değil, felsefe değil, hayat memat meselesidir. Kimileri bu konuyu bir netliğe kavuşturmayı başarır. Olumlu ya da olumsuz bir yargıları vardır. Bunun olumlu örneklerinden biri Viktor Frankl’dır. O kişinin bir toplama kampında bile anlam bulabileceğine inanır. Kimileri ise çelişmeye eğilimlidir. İnanır ve inanmazlar. Böyle insanlar ölmezler, biterler. Ancak bu kasvetli ortamda bile umut vardır. Sonuç apaçık ortada olsa bile umut vardır. Sonucun apaçık ortada olmasına karşın, umudun beslenmesi, güçsüzlüğün ifadesi midir buna hayır demek istiyorum. Ayrıca Unamuno, Franco rejimine karşı, “Kahrolsun sizin despotizminiz ve kahrolsun faşizm!” diyecek kadar yüreklidir. O halde umutsuzluk içinde selamet için çabalamayı kabul edebiliriz ki bunu Kafka da yapar. Muğlaklıkları ve bulanıklıkları kabul edelim. Sis’i kabul edelim.

SisMiguel de Unamuno · Olvido Kitap · 20184,881 okunma

·

103 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza Yeşilot