* Serkan Karaismailoğlu’nun nöro-roman üçlemesinin ilk kitabı olan “Pia Mater” sıradan olaylar etrafında yolu kesişen Tesla, Aren Urban, Meryam, Alef, Devin, Perit, Galen, İllias, Ezra gibi sıradışı adlara sahip karakterlerin gündelik hayatlarıyla başlıyor. * Kişilerin algılarına, tavırlarına; örneğin tat almanın insanda yarattığı hazzın beyinle olan ilişkisine, “aslında şimdi beyinde şöyle oluyor da ben bu yüzden böyle hissediyorum.” meyanında açıklamalarla ilerleyen kitabın ilk 200 sayfasını ittire ittire ancak 3 haftada okuyabildim. * Beklentim nöro-bilimin romana daha farklı yedirilmiş bir versiyonunu okuyacağım yönündeyken, insan davranışlarını kişilerin iç seslerinden nörolojik yapı taşlarına ayrılan bir mikroskoptan amaçsızca dinler hale geldim. * Ana karakterlerin normal olamayacak kadar sivri özellikleri, olağanüstü olamayacak kadar alelade yönleri var ancak nöro-bilimsel farkındalıklarının had safhada yüksek oluşu karakterlerin inandırıcılıklarına darbe vuruyor. Fantastik karakterlerin bilimsel kesinlik içine oturtulması nihayetinde zor bir deneme. * Sonraki 240 küsur sayfalık bölümü ise bir günde okudum. Bu bir günde bitirdiğim bölümde Süskind’in Kokusu’na hem kurgusal hem karakterler anlamında yüklü göndermeler var. Burada devreye Süskind’in “koku” kavramına ek olarak “Sinestezi” yani tatları, kokuları ve sesleri renk olarak algılama durumu ve biraz da polisiye-macera giriyor. Sanki Süskind’in Kokusu günümüz bilimsel ilerlemelerine nazire yapılarak baştan yazmış gibi. Bilimsel gerçekliklerin, tonlarca nörolojik ayrıntının, beynin yapısının bir romana yedirilmesi çabasını takdirle kabul etsem de, Alef’in bir karakter olarak Jean-Baptiste Grenouille’in yanından geçemeyeceği açık. Yine de ilginç bir kitap. Belki serinin ikinci kitabında aradığımı bulurum. 6/10

Pia MaterSerkan Karaismailoğlu · Elma Yayınevi · 201914,5bin okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Güldeniz Alp