Juan Goytisolo ilk defa okuyorum, fırsatım olursa okumaya devam etmek isterim. Oldukça ilginç bir metin ile karşı karşıyayız. Kurgu ama aslında yazarın kendisini anlatıyor. Bunu da girişte çevirmenin yazdığı önsözden anlıyoruz. 5 perdeden oluşuyor, her sayfa bir bölüm. Oldukça ilginç bir roman, kurgu ama değil, bir deneme niteliği taşıyor. Karısının ölmesi üzerine, yıllardır üzerine düşündüğü tanrı, ölüm ve yaşam mefhumlarını bir kere daha düşünmesine tanık oluyoruz yazarın. Kafa yapısı olarak Bernhard ve Cioran'la beraber en benzeştiğimi düşündüğüm yazar oldu Goytisolo. Evliliğe, çocuklara, tanrıya, şehirlere, çöllere oldukça yakın bir bakış açımız var. Mesela bir bölümde şöyle diyor: "Öyle ya, şu sizin iflah kabul etmez soyunuz geleceği görme hünerine sahip olsaydı, ne sanıyorsun yani, davranışlarını ve fikirlerini anlayamayacakları, duydukça dehşete kapılacakları evlatları, torunları, torunlarının torunlarını dünyaya getiriler miydi hiç? Seni dünyaya getiren babanın babası senin ne olacağını ve kendisi hakkında neler yazacağını bilseydi, hiç kuşkun olmasın, evlilik görevini yerine getirmekten geri durur, ilerleyen trenden inerdi. Bugün senin olduğun şey onu dehşete düşürürdü. Bu yüzden sizi düzenle bitkilerin köklerini beslemeye gönderiyorum: torunlarınızın düşlediğinizin tam tersi olduklarını görmek azabından kurtarmak için..." Tanrıyla hesaplaşılan dördüncü bölümde olan bu paragraf kitapta en sevdiğim kısımlardandı. Yazar kurgusal bir metin ortaya çıkarmaktan ve bir olay anlatmaktan daha çok, kendi hayatına dair kafasında biriktirdiklerini kağıda aktarmış sanki. Kitabı ve yazarı beğendim. Bu kadar az okunmasına da şaşırdım başta, ama sonradan sadece şanslı olan ender metinlerin çok okunduğu gerçeğini hatırladım. 8/10

Ara PerdeJuan Goytisolo · Yapı Kredi Yayınları · 200622 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.