Gönderi

Uzun bir yolculukta bir ağaç gölgesinde dinlenmek kadardı dünyadan nasibin;unuttun. Yolcu olduğunu unuttun. Yolu unuttun. Yolculuğu unuttun. Gölgede kalmaya heveslendin. Uyudun. En talihsiz unutulunca,gölgenin de yolcu olduğunu unutmadı. Sen gölgede kalsan bile,gölge sana kalmayacaktı ki. Geçip gitti üzerinden. Avuçlarından döküldü varlık, gözünden düştü dünya. Öleceğini biliyordun ama hiç inanmadın. Hep başkaları ölürdü sana göre. Öyle gördün. Hala da öyle görüyor yaşayanlar. "Başkaları ölür. Ben değil!" "Bugün" öleceklerine inanmıyorlar;"yarındır ölüm" diye avunuyorlar. Oysa yaşamak bugünse,ölüm de bugün..
··
1 görüntüleme
Ali Mutlu