Yıllardır duyduğum ama yeni okuyabildiğim muhteşem bir klasik... Kitabı okuduktan sonra bu yaşa kadar nasıl okumadım diye kendimi sorguladım. O kadar akıcı ve sürükleyici bir romandı ki sayfalar elimden hızla aktı geçti. Ben romanda en çok ama en çok Sydney Carton' a üzüldüm. En çok bu karakterden hatta sadece Carton'dan bahsetmek istiyorum. Hayatta gerçek sevgiyi hiç tatmamış, Miss Manette ile tanışana kadar hep kötü ve bencil insanlarla beraber olmuş, kendini bir türlü gerçekleştirememiş aslında çok zeki, birikimli ama kendi hayatının ipini çekmiş, kendine koca dünyada yer edinememiş, her ne kadar dışarıdan umursamaz biri gibi gözükse de evine döndüğünde yastıkları gözyaşları ile ıslatacak kadar aşırı hassas kalpli, iyi bir adam Sydney Carton. Belki hayatta onun da gerçekten yanında birileri olsaydı, onu karşılıksız sevenler olsaydı ya da gerçekten sevgisine karşılık bulabilseydi kendini başkaları için feda ederek kendini gerçekleştirme yolunu seçmezdi. Aslında yazar bizi kitap boyunca Carton'un sonuna adım adım hazırlıyor ama ben hep bir umut belki bir şey engel olur da Carton kurtulur diye düşündüm hem de son sayfaya kadar ama maalesef beklediğim olmadı... Yazarın kitapta gerilimi ve heyecanı son satırlara kadar devam ettirdiğini de ayrıca belirtmek isterim. Yazar kitapta dönemin toplumsal yapısını, zulüm gören insanların eline güç geçince zulüm edenden bile daha fazla zalim olabileceğini, hiçbir zulmün sonsuza kadar sürmeyeceğini de anlatmış hep. Her ne kadar kitapta en sevdiğim karakter Carton'un sonuna üzülsem de yazarın gelecekten haber eden son satırları biraz olsun yüreğime su serpti. Sydney Carton umarım gittiğin yerde çok huzurlu ve mutlusundur...

İki Şehrin HikâyesiCharles Dickens · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202259,1bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Özer