Henüz kitabın başında yazarın bir iç çatışma ve bir arayış içerisinde olduğunu anlıyoruz. Tam böyle bir dönemindeyken, ustası olan bay J. İle dertleştiği esnada, ustası ona bir seyahate çıkmasını önerir ve yazarımızın macerası da bu seyahate çıkması ile başlamış olur.
Kahramanımızın çıkacağı bu seyahat, öyle sıradan bir seyahat değildir. Başka boyutlara geçtiği farklı insanlar ile karşılaştığı ve bu insanların hayatının belli dönemlerinde olduğunu anladığımız karışık birtakım olaylarla karşılaştığımız bir seyahat. Yer yer felsefe esintileri de mevcuttur.
Açıkçası, neredeyse kitabın yarısına gelinceye kadar "Evet" dedim Simyacı'dan daha hoş bir kitap okuyacağım; lakin kitabın yarıdan sonrası benim için bir hayal kırıklığı oldu. Bir konu karmaşasının içerisinde kaldım diyebilirim.
Kahramanımızın elli dokuz yaşında ve yirmi bir yaşındaki bir kıza aşık olduğunu iddia etmesinden hiç bahsetmek istemiyorum bile...
Bazı okurların yorumlarında, derin felsefe içerikli bir kitap olduğunu okudum. Fakat, ben o derinliği yakalayamadım. :d
Velhasıl kelam genel olarak kitabı beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Hatta sonlara doğru kitap elimde süründü adeta... :d
Son olarak kitaptan bir alıntıyı yorumlayarak yazıma son vermek istiyorum.
"Hayatımızda keskin bir dönüşüm yaratan felaketlerin temelinde hep aynı şey vardır: birini kaybetmek."
Bana göre kitaptaki alıntıların içerisinde, üzerinde en çok düşünülecek olan alıntıdır.
Bir şeylerin değerini anlamamız için illaki o şeylerin veya kişilerin hayatımızdan eksilmesi mi gerekiyor? Eksilmelerinin acısını mı çekmemiz lazım? Acı bize gerçekleri mi gösteriyor? O halde mutluluk sadece bir göz boyama mı? Gibi gibi sorularla bu alıntı beni bir düşündürdü... :))
Keyifli okumalarınız olsun arkadaşlar.
