Doktor Andres Miranda hep şuna inanmıştır: hasta kendi hastalığı ile ilgili her şeyi bilmelidir. Bu düşüncesini ne sorgular ne de yargılar. Bu olayın hasta ve yakınları üzerindeki olumsuzluklarını aklına bile getirmez. Bir gün babası rahatsızlanır, yapılan tetkikler sonucunda kanser olduğu ortaya çıkar. Şimdi Doktor Miranda ne yapacaktır, babasına hastalığını söyleyebilecek midir? Başkası hakkında esnetmediğimiz kararların kendi başımıza geldiği anda, kendimizle yüzleşmeyi koyuyor merkeze kitap. Doktor Miranda'nın kararsızlıklarını, hiç kimse için yapmadığı ama hasta babası olunca yapmak zorunda kaldığı sorgulamalarını yansıtıyor. Bir de Doktorla tekrar iletişim kurmaya çalışan eski bir hastası üzerinden, doktorun çifte standardına da tanık oluyoruz sanki, babasıyla aynı rahatsızlıkları yaşayan hastasına karşı farklı tutumuyla. Vurucu bir etki bırakması gereken kitap, duygusuz kuru bir anlatım gibi geldi bana. Doktorun duygusunu mu alamadım, konular fazla mı dağıldı, baba-oğul yakınlaşmasını tadamadım mı, yoksa çeviri mi... Belki de sadece kültürel farklılık mı?. . Konusu itibariyle aldığım, aldığım ilk günden beri de üzerimde yaratacaklarından endişe duyarak hep ertelediğim bir kitaptı Babam Giderken. Çünkü yaşadığım şeyleri tekrar okumak istemedim. Kitapta geçen şeyleri fazlasıyla yaşadım. Belki de yaşadıklarım daha yoğun olduğu için beklentimi karşılamadı kitap. . Iki durumu da yaşadım. Babam hastaneye yattığında, doktoru birden pat diye söylemişti hastalığını bana başka hastaların içinde. Ne olduğumu, ne söyleyeceğimi bilememiştim. Birkaç gün sonra hastane bahçesinde yürürken, o günün sıkıntısı ile o doktora, "tamam günde onlarca hastaya bakıyorsunuz anlıyorum ama kaç kez bu durumdaki hasta ile karşılaşıyorsunuz, insan psikolojisi, hasta psikolojisi önemsiz mi sizin için" demişliğim bile vardır o yaşımda. . Babamın hastalığını ne babama ne anneme söyledim. Belki bu bilginin altında ben boğuldum ama babamın hastane çıkışı nasıl moralinin yerine geldiğini de görüyordum. Evde de bu iyilik haftalarca devam etti. Ta ki geçmiş olsuna gelenlerden birkaç kişinin saçma sapan laflarıyla tekrar hastalık düşüncesine kapılıncaya dek. O nedenle bence gerekmedikçe hastaya bir şey söylenmemeli diyenlerdenim. Çünkü moralden daha kuvvetli bir tedavi yok. . Babam Giderken, #korsaniledünyaturu Mayıs ayı kitabıydı. Haziran'da Brezilya'dayız. Sağlıcakla. Kitapla.

Babam GiderkenAlberto Barrera Tyszka · Kafka Kitap · 2018125 okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan