Descartes çocuğu olarak basitten bileşiğe giden, en kaba yalandan en hileci yanlışa uzanan bir yönü de var. Sade biliyor ki, bireyi toplumun bağlandığı putlardan kurtarabilmek için ilkin ona gök karşısında bir özerklik sağlamakla işe girişmelidir; kişioğlu, saçma bir şekilde inanış bütününü bağladığı o gizemli korkuluğun zulmü altına girmeseydi, özgürlüğünü ve gerçeğini öyle kolayca gözden çıkarmayacaktı.