Mart 2021 • Bir tür kitap düşünün, içinde belki merak ettiğiniz ya da değer verdiğiniz birkaç satır var, onun hatırına almışsınız. Evet evet doğru, şiirden söz ediyorum. Genelde tek bir şiiri bilinir şairin, onun hatırına da alınır kitabı, okundukça ‘hani nerede o?’ diye göz de bilindik mısraları arar hani. Ahmed Arif de “Hasretinden Prangalar Eskittim” diyişiyle kazınmış hafızamıza. Şairler, şiirler ve hikayeler hakkında söylenecek pek çok şey var aslında, biz onları tek bir şiirle özdeşleştirerek başka hikayeleri kaçırıyoruz. 33 Kurşun’u bilmeden, Arif’in Leyli’m dediğini bilmeden, hayatındaki merhaleleri, hapishanedeki Yusuf güzellemesini bilmeden nasıl anlarız Ahmed Arif’i? Döneminde nelere maruz kaldığını, ne şartlar altında yazdığını, nasıl bir ruh haline sahip olduğunu bilmeden şairi okusak dahi bu bilmezlik ‘ne kadar kafiyesiz cümleler dökmüş buraya’ düşüncesinden öteye götürmez. Onun için ne okursak okuyalım, önce okuduğumuz kişiyi tanıyalım. Burada uzuun uzun anlatabilecek kadar Ahmed Arif’i tanıdığımı söyleyemem. Ama şiirlerini senelerce -kimisi 20 yıla kadar- yoğurup imbikten geçirdiğini bilerek okumamız gerektiğini mutlaka söylemeliyim. Feryad-ı İsyanım türküsünde prangalarına gönderme yapılan Ahmed Arif.. Leyli’si Arif’in ölümünden sonra kendisine gelen mektupları ailesinin de izniyle bastırmaya karar vermiş fakat onun da ömrü basılan eseri görmeye yetmemiş. ‘Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden’ satırlarıyla ‘Demdir Bu’ şiirinde bizi efkârına katan Ahmed Arif. İyi ki geçmişsin bu dünyadan, iyi ki.. Mektuplarının birinden küçük bir kesit size: “..Biz birbirimize o kadar alışmamıştık ki. Öyle değil halbuki Leyla, alışmamıştık amma, alışabilirdik ve alışacaktık..”

Hasretinden Prangalar EskittimAhmed Arif · Metis Yayınları · 201740bin okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zaaf.