“Erika kız kardeşi Jeanette ve Babasıyla yaşayan masum hayal gücü yüksek , dünyayı pollyanna kadar toz pembe gören bir genç kız ,piano dersi verdiği dernekte bir adamla karşılaşır , müziğin etkisiyle büyülenir adeta , o günden sonra görüşmeye başlarlar , fakat Erika’nın Aşk diye tanımladığı duygular ile "Adamın" Aşk tanımı adeta birbiriyle çakışıyor... Olaylar stefan zweig’in diğer eserlerinde de gözüken mutsuzluk, çarpıcı aşk ve melankoli konularında yazılmış. Erika Ewald'ın çalkantılı iç dünyasını güzel büyülü bir üslupla anlatmış. Stefan Zweig klasiği olarak farklı insanların farklı düşünce biçimleri çok net anlatılmış . . Erika’nın duygularını, düşüncelerini, acılarını, huzurunu, huzursuzluğunu o kadar güzel anlatmış ki, bu duyguları yaşayanlar hem Erika’nın acılarını hem de kendi yaşadığı acıları hissediyor. Seviyor ama aynı zamanda kaçıyor sevdiğinden. Herkesin hayatında yaşadığı hüsran vardır, dönüm noktası, bunun sonunda büyük acılar çekip kendini bulma zamanı.. işte bu hikaye de böyle. Sonunun kötü biteceğinden korkarak okudum. Kimine göre kötü bitmiş de olabilir.. Ama (ilişkide) bitişler gerçekten bitiş midir? Hayatımızı bitişlere göre mi yaşıyoruz, yoksa bitişlerden güçlenerek, yenileniyor, kendimizi buluyor muyuz? Bence yenileniyoruz, acılardan beslenerek daha güçlü kalkıyoruz altından. Kimine göre bu teselli gelir, inanan için bir hayattır. Hiçbir vazgeçiş bitiş değildir. Neyse ki Erika için de bitiş olmadı. Evet içinde bir boşluk oldu, arada da aklına gelecek elbet, ama hayat buna rağmen devam etmiyor mu? Severek 1 saatte okunabilecek çerez tadında bir öykü

Erika Ewald'ın AşkıStefan Zweig · Yakamoz Yayınları · 20183,033 okunma

·

303 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SERAP