Behlül, bir gün, Halife’nin tahtı üzerine oturarak, bu gözü pek davranışından dolayı, kapı kullarından epeyce sopa yemiş. Bu olay dolayısıyla kopardığı çığlıklar tüm sarayı heyecan içinde bırakmış, bizzat Halife’nin de dikkatini çekmiş. Ve Harun soytarısının sıcak gözyaşları döktüğünü görerek onu teselli etmeye girişmiş. Ama Behlül, ona “Ne yazık ki, ey Emirü’l-Müminin, benim acılarım teselli kabul etmez, çünkü ben kendime ağlamıyorum, efendim Halife’ye ağlıyorum! ‘Eğer, gerçekte, onun tahtını bir an işgal ettiğim için bunca dayak yiyorsam, yıllar ve yıllar boyunca onu işgal edeni, ne büyük bir tehdit beklemektedir, kim bilir diyorum!” demiş. Yine bu Behlül, bir gün bir savaş harekâtından geri dönen Harun Reşid’in çadırına girmiş ve onu susamış ve bir bardak su istemek için haykırırken bulmuş. Ve Behlül hemen koşup ona bir bardak taze su getirmiş ve kendisine uzatırken “Ey Emirü’l-Müminin, bu suyu içmeden önce, rica etsem, bana, faraza bulunmaz ya da sağlanması güç bir şey durumunda olsaydı, bu bir bardak suyu hangi bedelle satın alırdın, söyler misin?” demiş. Harun Reşid de “Hiç kuşkusuz, onu elde etmek için, ülkemin yarısını verirdim!” demiş. Behlül de “Onu iç, şimdi! Tanrı da içine ferahlık versin!” demiş. Halife suyu içip bitirince, Behlül ona “Ve eğer Emirü’l-Müminin, şimdi suyu içtiğine göre, bu bir bardak su, onurlu sidik torbanındaki bir idrar tutulması sonucu bedeninden dışarı çıkmayı reddetseydi, bunun dışarı çıkmasını sağlamak için ne gibi bir bedel öderdin?” demiş. Harun Reşid “Vallahi! Bu durumda baştan başa tüm ülkemi verirdim! diye yanıt vermiş. Birden bire kederlenen Behlül “Efendim, bir bardak suyla ya da bir atımlık idrarla dengelenen kantarda ağır basmayan bir ülke, sana vereceği bunca kaygıya ve uğurunda girişilen savaşlara değer mi?” demiş. Harun da bunu işiterek ağlamaya başlamış…

Binbir Gece Masalları Cilt 3/2Anonim · Yapı Kredi Yayınları · 202088 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nagihan Hanbarcı