Bu kitabın ana karakterleri Kılıç Aslan, Ersagun Bey ve Çaka Bey. Bu kadroyla yola devam eden yazara göre Türk devletinin temelleri inançla yoğrulmuş. İslam Türk devletinin sacayaklarından. Ne var ki Kılıç Aslan inançsız. “İnançsız bir Sultan, inanmayan bir Selçuklu Sultanı tez yıkılır, olmaz; kendi yıkılışına yanmam Oğuz soyunu da batırır. Şurda nasıl tutunduk, neye inanarak... nasıl olur?” s. 151 “Kılıç Aslan, Tekkelerde hocalar çerimi uyuşturuyor demiş.” s.168 “Senin derneğin tutsa tutsa bir yıl tutar dutu, bir yıl çemütleştirmez. Yesevi yoksullarıyla Ahi fukaralarının el attığı çemüt ise taze can bulur. Yok eğer Kılıç Aslan taş heykellerden düzme bir ordu istiyorsa sözüm yok. Haça tapanların karşısında görürüz.” s. 176-177 Anadolu’da en çok Selçuklu eseri vardır malum. Selçukluların bıraktıkları bu eserlerin arka planı Kılıç Aslan’ın ağzından şöyle anlatılıyor: “Burdan çıktın mı yola, benim topraklarımın en sonunaca korkmadan gideceksin, sere serpe. O koca hanlar benim mührüm olacak, damgam Ersagun Bey; topraklarımı damgalayacağım, benim olduğunu cihan bilecek cihan. Yoksul yolcular için aşevleri, sayru yolcular için otacısı ilacı, kervanlar için yeyip içip yatacak yeri, mektebi Ersagun Bey mektebi...” 288 “Tekkeyle tekkedekilerin vermek istediği ruh sadece insanların değil, ülkem dediğiniz toprağın da özüdür bana sorarsanız. Gündoğusundan gelen Oğuz soyu sadece kılıcıyla kalkanıyla okuyla gelseydi yahut yalnız aklıyla gelseydi Urumeli’nin bu ucunda yerleşemezdik; köhne toprakları uyandıramazdık ya o toprağın uykusuna biz de dalardık.” 289 Kitabın başında inançsız olan sultan, Haçlılarla mücadele sürecinde inanmaya başlıyor. “Tanrıya güven (Kılıç Aslan) 330” “Tanrım! İkinci defadır Tanrım diyordu.” 334 “İrkildi; savaştan İznikten sonra bu üçüncü Tanrım deyişiydi.” 334 “Sabah ezanı okundu, ses çöl yanığındaydı, esmerimsi… Neden sonra kıyıya çıktı, giyindi, uslu bir çocuk gibi abdest aldı (Kılıç Aslan).” s. 336 “Her şey Tanrıda güzel; inanmak, inandığını sevmek güzel. İnandığın toprakla suyla yıldız ışığında gök mavisiyle karıştığı zaman güzel; yurt bu işte... Selçuklu bu.” 343 “Ay ışığı şavkımasında bir nurlu kadın, bir nurlu yüz, bir nurlu ihtiyar... Ana doldur. Doldu oğlum. Ana doldu. Dolsun oğul...” 345 Bu kitapta ayrıca Anadolu’nun Türkleşmesi, mekanların Türkçe isimler almaya başlaması da anlatılıyor.

KapıM. Necati Sepetçioğlu · İrfan Yayınevi · 2012623 okunma

·

426 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kamile Hilal