Hani biri bir eser verir, birkaç sözü geçen kişi de bu eserlere sahip çıkıp pohpohlar ve reklamını yapar, eseri hak etmediği şekilde ilgi odağı hale getirirler, bu eserleri sevmeyen kişiler de sorunu kendinde bulur, der ki; "bu kadar bilgili biri bunu beğendiyse herhalde bende sorun var ve herhalde ben anlamadım." Bu kitabın olayı da bence aynen budur. Kitabı anlamayan ve sevemeyen okurlar otoritelere karşı gelmemek için seviyormuş gibi yapıyorlar. Çünkü kimse otoritenin görüşlerinden şüphe etmez, ben anlamadım herhalde demek daha kolaydır. 15 kişiyi birkaç sayfa arayla konuşturan yazarımız, kendini ifade edemeyip yetersiz kalınca da hemen bir kılıf bulunmuş. Zihin akışı tekniği ile yazıldı, anlaşılması zor bir yazar, düşsel bir dünya, şiirsel bir düzyazı... gibi bahaneler... Birçok zihin akışı tekniği kullanılmış kitap okudum. Birçok şiirsel anlatım ve anlaşılması zor hatta okunması en zor olan kitapları da okudum ama ben böylesine şişirilmiş, boş, balon bir kitap görmedim. Arkadaşlar yazar (başka kitabını okumadım) bu kitabında başarılı değildir. Karakterler konuya bodoslama dalar, çevre ve insan betimlemeleri yetersizdir. Devrik ve yarım kalmış cümle okumaktan gına getirten yazar, edebi anlamda da bana hiçbir şey katmadı. Amacımız sadece edebi metinler okumak değil tabi ki, yani kitaplardan sadece bunu bekleyip sadece bunu almıyoruz ama ne eğlendim, ne öğrendim, ne mutlu oldum ne de keyif aldım. Lafı çok da uzatmadan şunu belirteyim: Elbette her okuyucu her yazarı sevecek, her yazar da her okuyucuya hitap edecek diye bir şey yok. Sizler benim puanımı ve yorumumu es geçip kendi okumalarınızı yapınız, belki de hitap ettiği okuyucu siz olacaksınız.

Döşeğimde ÖlürkenWilliam Faulkner · İletişim Yayınevi · 20181,234 okunma

·

1.931 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SonAy