"Evvel Bahar" 
İrem uzunhasanoglu nun kaleminden çocukların aileye en ihtiyacı olduğu zamanda yatılı okulda yalnızlık çeken ve birbirine tutunan Öykü ve Firuze'nin öyküsü. Parçalanmış ailelerin terk edilmiş çocukları olma ortak paydasında buluşan iki genç kızın yaşamı üzerinden ülkemiz topraklarının yabancı olmadığı suikastlere, bizim coğrafyamızdaki kadın olma gerçeğine, mücadeleye, sofra özlemine, aşka, masallara değinilmiş kitapta ve çok da ustaca bir kalemle.
İçsel, aile ile yapılan ya da yapılamayan hesaplaşmalar çünkü Öykünün de dediği gibi 'hesaplaşmanın da bir son kullanma tarihi vardı.' kitabı çok ama çok okunur kılmış. Birbirinden farklı acılarla sınanmış iki kadının hikayelerinde belki de kendinizden bir şeyler de bulacaksınız. Okudum ve çok sevdim. Yazarın diğer kitaplarını da okur muyum? Kesin insanoğlu tam bitti dediği yerde yeniden tutunur ya hayata "masallara olan inanç hiç yitmez, masallar ancak yeniden yazılır." diyor yazar. Masalı mutlu bitmeyenler neden hala duruyorsunuz yeniden masallar yazmak için hala geç değil. Çift anlatıcı ve kahraman bakış açısı ile yazılmış kitapta metinler arasılıkla Şahmeran masallarına da gidiyor ve hikaye anlatıcılığını da çok iyi başardığını görüyorsunuz yazarın.
"O yüzdendir ki yalancı bahara kanıp açan bademlere üzülürdüm, çiçekleri üşür ve çabucak donardı. Evvel baharlara kanmamayı bana anneannem öğretmişti."
"Hayat bana çok şey unutturmuştu. Güçlü duracağım diye sevgisizliği öğrenmiş; yalanlara kanmamak için güvenmemeyi seçmiştim."
"Neden ama neden terk etmiyordu çocukluğumuz bizi? Ne olurdu izini kaybettirseydi? Ne olurdu göğsümüze bir heyula gibi oturmasaydı? Neden yük oluyordu anılar? Annesizliğimiz, babasızlığımız, çaresizliğimiz... Biz başka şeylerden bahsetmeye çalıştıkça su yüzüne çıkan ve yeni suretlerle zuhur eden o meşum gerçeğimiz.”
#evvelbahar @doğankitap #yalnızlık
#yatılıokul @yazariylakonusanlar #okumalaradoymuyordu
·
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.