Sabahattin Ali uzun yaşamamış bir sanatçı. Ancak ömrüne edebiyatımıza damga vuracak eserler sığdırmış. Onun eserlerini incelediğimizde başarılı romanlarını ilk sıraya koymak mümkündür, ardından hikayeleri gelir diye düşünüyorum. Ancak şiirleri de kuşkusuz okunmaya, irdelenmeye değerdir. Sanatçının kendisi de şiirlerini üst düzey bulmaz. Yeni edebiyat ve eski edebiyata dair başarılı örnekler ortaya koyduğunu düşünüyorum. Eski edebiyat alanında bir uzmanlığım olmadığı için kesin konuşmak istemem ancak anlam olarak başarılı bulduğumu ifade edebilirim. Esere gecelek olursak Atilla Özkırımlı'nın Sabahattin Ali'nin hayatı ve sanatına dair bir girişle başlıyor. Yazarın hayatına hakimseniz bile bu bölümü okumanızı isterim. "Hep bir olumsuzluk dile gelir şiirlerinde. Aşkı olumsuzdur; çünkü karşılık görmez, sever ama sevilmez. Yalnızdır; çünkü terk edilmiştir, dostsuzdur, güvenebileceği kimse yoktur. Karamsardır; çünkü yalanın egemen olduğu bir dünyada yaşamaktadır, yapmacıktır her şey, gösterişten ibarettir. Umutsuzdur; çünkü insanı tanıdıkça insandan uzaklaşmaktadır." Ardından Asım Bezirci ve Nur Gürani Arslan Sabahattin Ali'nin şiirlerine dair yazıları geliyor ve sonrasında şiirler başlıyor. En beğendiğim şiirler yazarın hapishanede yazmış olduğu şiirler: "Göklerde kartal gibiydim, Kanatlarımdan vuruldum; Mor çiçekli dal gibiydim, Bahar vaktinde kırıldım." Belki de okurken Volkan Konak'ın sesini düşünerek okudunuz. "Başın öne eğilmesin, Aldırma gönül, aldırma; Ağladığın duyulmasın, Aldırma gönül, aldırma..." Ve bu şiiri de Edip Akbayram'ın sesinden dinlemeyenimiz yoktur diye düşünüyorum. Kendi adıma en sevdiğim: "Görmesen bile denizi, Yukarıya çevir gözü: Deniz gibidir gökyüzü..." Yazarın aşk hayatına, yaşamına hakimseniz şiirlere daha farklı bakar, daha çok seversiniz diye düşünüyorum. Şair kimliğinin ikinci planda geldiğini düşünürsek oldukça başarılı buldum.

Bütün ŞiirleriSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 201920,9bin okunma

·

3.075 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.