Sabit Fikir dergisinden araklama
Uyuşturucu bağımlılığı deneyimi, uyuşturucu kullanılan anların birebir tutulmuş kayıtlarıyla yazılan Narkopolis'in Burroughs'un Junky'si ya da Thomas de Quincey'nin Bir İngiliz Afyon Tiryakisinin İtirafları'yla kıyaslanması şaşırtıcı sayılmaz. Ancak Thayil'e ilham verenin uyuşturucu kullandıktan sonra içine düştüğü hayal aleminin değil, uyuşturucu dünyasının gerçekleri olduğunu unutmamak gerekiyor. Thayil bu dünyayı ne övüyor ne de eleştirip ders vermeye niyetleniyor. Yeraltını ve edebiyatını özümsemiş bir yazar olarak mevcut durumu olduğu gibi anlatmak istemiş. O hayatı yargılamıyor, onun üzerinden ahlakçılık yapmıyor. Sınırı, kuralı, iyileri, kötüleri yok. Çünkü yeraltında böyle kavramlar yok. Öyleyse Narkopolis'teki insan tiplerini ahlaki bir zeminde tartışmanın bir anlamı da olmayacak. Zaten Thayil böyle bir okumaya izin vermeyen bir hikaye yazmış. Böyle bir dünya var, diyor sadece. Yeraltına itilmesi görünürlüğünün olmadığından değil. İkiyüzlü ahlakın bu dünyayı görmek istememesinden. Aslında bu dünya tam da yerin üstünde bir dünya. Bizim yalanla üzerini örttüğümüz bir dünya.
Bir romanın yeraltı edebiyatına dahil edilmesi için o roman mutlaka şiddet, cinsellik ve madde bağımlılığı gibi öğeleri, argo bir dili mi barındırmalı? Elbette hayır. Bir romanın şahıslar kadrosunun uyuşturucu ya da alkol tüketen, "aykırı" cinsel eğilimler gösteren ya da şiddete yatkın insanlarla doldurulması, o romanın "yeraltı"lığının garantisi sayılmamalı. Orta sınıflardaki "loser"lık algısının yeraltının gerçek kaybedenlerini anlatmadığını, alt sınıflara, yoksul kesimlere, mutsuzluğa yer vermenin de bir yazarı yeraltı edebiyatçısı yapmaya yetmediğini de eklemeliyim. Yeraltında anlatılan öyle bir hayat olmalı ki, hakikaten cehennem atmosferini hissettirmeli okuyucuya; rahatsız etmeli, güvenli dünyanızı altüst edecek bir tehdidi, güvenli bir dünyada yaşamaktan dolayı suçluluk duygusunu hissetirmeli, yeryüzünden yeraltının cehennemine bir kapı açmalı... Üstelik bunu diliyle gerçekleştirmeli. Narkopolis'te Thayil bunu başarmış işte; 70'li yılların Bombay yeraltısını bütün sefaletiyle ama şiirsel bir dille kuşatıyor.
Narkopolis
Jeet Thayil
A. Ömer Türkeş
·
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.