Her durum kendi içinde değerlendirmeli demişti bir arkadaşım. Aynı olay herkesçe farklı yaşanır. Şartlar farklıdır çünkü. Çok mantıklıydı. Ben de öyle değerlendirmeye çalıştım çoğu şeyi. Kendi içinde. Ne kadar doğru yaptım elbette tartışılır. Bunu değerlendirirken de insan kendinden yola çıkar çünkü. Kitabı paylaştığım andan itibaren bir sürü mesaj geldi Nazım Hikmet ile ilgili. Çoğu kişinin ortak anlatmak istediği şey " Nazım Hikmet herkese aşık olmuş. " Hatta bir arkadaşım şey dedi : 32 yaşındayım bir kez bile aşık olmadım hatta aşka yaklaşmadım bile. Ama Nazım'ın aşkı böyle hoyratça harcamasını yediremiyorum. " Nazım Hikmet' in hayatını çok fazla bildiğim söylenemez. Herkes bir şey yazıyor ben durun bir okuyayım diyorum. Kimseyi gömmeye niyetim de yok zaten. Biliyoruz hepimiz az çok Piraye'yi ya da Vera'yı. Benim de bildiğim sadece buydu. Nazım'ın iki kadına aşık olduğu. Olur canım neden olmasın. Sen 32 senedir aşka yaklaşmadın diye millet aşık olmasın mı ? Olmasın. Beceremiyorsanız hele ki olmayın. Şimdi baştaki yazıma dönüyorum. Her durumu kendi içinde eleştirecek bir olgunluğa sahip değilmişim ben. Mantıklı evet ama ıhıh ben yapamadım. Rüyasında gördüğü kadın (!) Ah esir alan rüyalar. Anlamalıydım başta anlamadım. O da benim aptallığım. Ne diyorduk. Rüyasında gördüğü kadın başka, yanındaki başka, aklındaki başka. Başka ? Hiç empati falan da yapamadım. Belki psikolojik olarak uygun şartlar olmadığı için. Piraye yerinde olmak ister miydi bir kadın ? Birini çok sevmek, ona aşık olmak isterdi belki. Ama aşkını böyle hoyratça tüketen bir adama denk gelmek çok kırıcı. Her an gidebilir, her an başkasına aşık olabilir. Yanımda ama aklı kimde düşüncesi öldürecek diye düşündüm Piraye'yi. Ama önce Nazım öldü. Çok isterdim Nazım'ın doyumsuz bir kalbi olmasın. Piraye'yi sevsin. Sevmiyorsa da seviyormuş gibi yapmasın. Seni nasıl seviyorum biliyor musun ot yağmuru nasıl seviyorsa deyip ya da saatimin kayışına adını tırnağımla kazıdım Piraye deyip Vera' nın kollarında ölmek ? Kahlo' nun aşkı içime yük oldu bir ara. Şimdi ona Piraye eklendi. O kadar üzüldüm ki okurken onun içinde bulunduğu duruma. Ölmeye yakın şunları diyor Piraye : Ölmek, bu bedbaht aşkı da serbest bırakmak istiyorum. Dilediğine gitsin aşk. Bana hiç yakışmadı.Aşka esaret son bulsun. Adı aşk olanı azad ediyorum. Elveda aşk. Elveda Nazım " Şu cümleler o kadar ağır ki. Birinin birini içinde bırakmak istemesi. Hiç tanımamış olmayı dilemesi, unutmak istemesi, unutmayı geçtim hatrına bile gelmemesini dilemesi. İlk tanıdığı ana gelip tanımamayı seçmek istemesi. Neden insanlara bunca şeyi yük bırakıp gidiyorsunuz ? Neden insanlara keşke yolumuz kesişmeseydi hiç dedirtiyorsunuz ? Neden insanları yara bandı niyetine kullanıyorsunuz ? Piraye için Nazım ile geçirilen bir saniye bir ömür değerinde. Zaman buz gibi eriyor. Hiçbir yerde geçmeyen zaman onlayken ışık hızı ile yarışıyor. Sonra Piraye bu aşkla, Nazım BAŞKA bir sürü aşkla bu hayata veda ediyor. Hayat mı çok garip aşk mı hala çözemedim. Sevdiğiniz kadar sevilmeniz dileğiyle. Fazlası malum..

Piraye'de Nazım OlmakNazan Arısoy · Dokuz Yayınları · 20194,055 okunma

·

568 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meltemmm