Zamanı geriye sarma olanağım olsaydı çocukluğuma kesinlikle bu kitabı bırakırdım. "Ya da burası dünyadır ve ben başka bir türe aitimdir sadece. Belki de ben bir insan değilimdir! Sonuçta dünya, insanlardan başka canlılar için çok farklı bir yer. Acaba, çok büyük bir hayvan, denizde yüzen mavi bir balina olamaz mıyım? Veya gökyüzünde süzülen bir kuş? Veya çok küçük bir hayvan, bir karınca, tüm odamı bütün bir güneş sistemi veya en azından bir gezegen kadar büyük zanneden bir karınca? Acaba bir karınca neler hisseder?" s.20 Çocukken ben de kendimi uzaylı gibi hissederdim. Başka bir gezegene ait olduğumu düşünürdüm hep. Öğretmenleri asla dinleyemezdim. Çünkü sınıftaki en ufak bir fısıltı ya da devinim dikkatimi dağıtırdı. Evde tek başıma çalışarak anlardım konuları. Sessizlik olmazsa olmazımdı. Okuyarak anlayamadığım sayısal derslerde ise basarız oldum hep. Güçtü her şey. İnsanlarla aynı yağmurun altında gezinirdim. Ancak en çok ıslanan hep bendim. Bütün duyguları derinlemesine yaşardım. Görülen geçmiş zaman kipiyle yukarıdaki tümceleri kurmam ne kadar doğru bilmiyorum. Çünkü ben hâlâ hassas bir insanım. Yalnızca böyle var olmanın yolunu biraz biraz öğrendim. Sözgelimi artık yanımda yöremde yalnızca güvendiğim insanları bulunduruyorum. İnsan ilişkilerinde sezgilerim yöndeşim. Curcunası tantanası eksik olmayan çok sevdiğim mesleğim beni yorsa da eve koşarak gelip kendimi yalnızlığın huzuruyla ödüllendiriyorum. Yalnızlıktan beslenemediğim zamanlar pili bitmiş bir cihaz gibi kalıveriyorum yaşamın ortasında. Kendini tanımak ona göre bir yaşam biçimi geliştirmek güzel. Buna rağmen önüne geçemediğim sıkıntılar da yok değil. Sözgelimi insanların aklına "hassas" denilince "Dikkât kırılacak var!" yazısı geliyor. Ayrıca sizi vıcık vıcık duygusal olarak algılıyorlar. Diğerlerine kıyasla , hassas bir insan olarak, insanların duygularını ve düşüncelerini daha kolay alımlayabiliyorsunuz. Mimikleri ve beden dilleri sözcü oluyor. Bildiğini bilmezden gelmek çok zor. Bir de hassas bir çocuğun bütün bunlarla başa çıkması gerektiğini düşünelim. Evdeki en ufak bir çatışmadan en çok yaralanan, yabancılığı iliklerine dek duyumsayan orkide çocuklar... Aileleri durumun ayrımında değilse çocuğun her hâlini bir ağıt olarak algılar. Yabancılık ve suçluluk duygusunu daha da kazırlar. Bundan dolayı bu yazımı okuyan aileleri çocuklarını tanımaya davet ediyorum. Astrıd Frank'ın Enno ya da Asfalttaki Karahindiba adlı kitabı duyarlık geliştirici nitelikte. Gelin hep birlikte okuyalım ve çocukların renklerine saygı duyalım.

Enno ya da Asfalttaki KarahindibaAstrid Frank · Kırmızı Kedi Çocuk Yayınları · 2020205 okunma

··

367 görüntüleme

Gülbahar Aygün

@gul_bahar_aygun ·

15 Ağustos 2021 15:29

İncelemenin hepsi kaydedilmemiş. Ne saçma bir sorun. 😔

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülbahar Aygün