İntihar mektubum
Sevgili tavşancığım,
Sana bir şeyler yazmak yerine milyonlarca şey söylemek isterdim ama artık imkânsız galiba. Sanırım seni çok şaşırttım. Senin intihar planlarınla her dalga geçişimde kendi ölümüme kendimi alıştırıyor, korkaklığımı yenmeye çalışıyordum. Bir de öyle bir hayalim vardı ki gerçekleşmesi demek, yeniden doğmuş olmam demekti. Fakat gerçekleşmesi bir değil üç imkânsızı gerektiriyordu. Yine de umut yakamı bırakmıyordu. Sen, ben ve oğlum! Ne kadar imkânsız bir hayalim varmış değil mi? Hep bir mucize olacak, sen beni fark edeceksin, seveceksin ve benim sevmeme izin vereceksin diye bekler dururdum. Geçmişini, özellikle de Hakan'ı unutup, zekânın ve güzelliğinin farkına varmanı, iyileşmeni istedim. Toparlanabilseydin, kendini öldürmekten vazgeçseydin, beni de yaşamla barıştırabilirdin. Ama ölmekte o kadar kararlıydın ve ben senin ölüm haberini kaldıramayacak kadar zayıftım ki senden hızlı hareket etmek zorundaydım. Senin gözümün önünde eriyişini daha fazla seyredemez, muhteşem zekânı yok edişine dayanamazdim. Ulaşılmaz tanrıçamın eroin parası toplayışını hazmedemedim. Ardımdan çok fazla üzülmemişsindir. Son zamanlarda dertleşmek için bile uğramaz olmuştun. Yokluğuma kolay alışırsın sanırım. Eşyalarımı satıp H'e çevirmeye başlamışsındır. Ne yaparsan yap, senden sadece kitabını bitirmeni istiyorum. Ne yap et, o kitap bitene kadar ölme! Birilerinin işine yarayacak, seni anlatacak, birilerini utandıracak o kitap. O kitapla, yaşarken verdiğin mücadelenin meyvesini ölümünden sonra alacaksın. En azından şu lanet toplumun, bir hatunun hiç kimsenin orospuluğunu yapmadan, canının istediği her şeyi yapabildiğini görmesi lazım. Göster onlara. Belki yaptıkların doğru değildi ama sen istedin ve tek başına sen yaptın; ödün vermeden, dürüstlüğünü yitirmeden, özgürlüğünden vazgeçmeden ve en
önemlisi insanların birbirine oynayıp durdukları ikiyüzlü, basit, çirkin, küçük oyuncakların hiçbirinde oynamadan, paranın kudretine karşı koyarak yaşadın. Bunları bilmeliler, yazmalısın, benim gibi sessiz sedasız utanarak terk etme sahneyi. Belli mi olur, belki selam için tekrar sahneye çıkma şansı verirler ve o zaman iyi alkış alırsın.
Seni çok fazla bekleyebileceğimi sanmıyorum ama bu tarafa gelirken bari biraz güzel dedikodu ve değişen bir şeylerin haberini getir. SENİ SEVİYORUM...
«benim gibi sessiz sedasız utanarak terk etme sahneyi. »Kitabı okudu
··
5,3bin görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.