Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, İncelemeAvusturyalı yazar Stefan Zweig’in belki de en eşsiz eseriydi benim açımdan. Yazarın, okuduğum üçüncü eseri ve ancak böylesi geniş bir hayal gücü ve kelimelerle böylesi sıradışı, sürükleyici, güzel bir eser yazılabilirdi. Zweig, dünyaca ünlü roman, öykü yazarı olmakla beraber eserlerinin her birinde öylesi birbirinden farklı konular işlerken, aynı anda da her eserine hayran bırakıyor insanı. Bu, en ünlü eserlerinden biri olan Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu’nda da yine hayran bıraktırdı kendini. Aşk kitapları okumayanların bile okuyacağını düşünüyorum.
•Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu•
“Benim için her şeyin, sadece seninle bir bağlantısı olduğu sürece anlamı vardı, varoluşumdaki her şey sadece seninle ilgisi olduğu sürece bir anlam taşıyordu.”
Bir aşk uğruna 11 yıl feda edilir mi?
Ya da 11 yıl boyunca sizi bilmeyen birine duyduğunuz aşka sadık kalınır mı?
Peki 11 yıl boyunca sizin için yaşayan bir kadını, sizin için öldükten sonra; onun size bıraktığı ilk ve son mektupla tanısaydınız?..
Kitabı okurken ‘aşkın kutsallaştırılmasına’ şahit oluyor insan. Bir tapınmaya, hasret dolu günlere, özleme, öfkeye, göz yaşına. Bir aşk uğruna yaşayıp, bir aşk uğruna ölmeye…
Henüz 13 yaşındayken, karşı dairesine, ünlü roman yazarı R. taşınınca başlıyor Bilinmeyen Kadının aşkı. Çocukça, safça bir sevginin on bir yıl içerisinde tutkulu bir aşka dönüşmesi…
Kitabın başından sonuna kadar Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu’nu okuyoruz. “Evladım dün öldü,” diye başlayıp “elveda.” diye kendi ölümüyle mektubu bitiren bir kadının öyküsü bu. Sevmek, hep sevmek, pek sevmek. Fakat sevilmemek. Bilinmemek. Sevdiğin adamla konuşmak, onunla vakit geçirmek ve ondan çocuk sahibi olmak. Fakat o adam sizi tanımıyorsa? On bir yılda üç farklı halinizi görüp tanımıyorsa: on üç yaşında, on sekiz yaşında ve yirmili yaşlarında…
On bir yılık aşkın tek taraflı bir zindana dönüşmesi ve çekilen onca acıya rağmen hiçbir zaman sevilenin suçlanılmaması kadar yüce ve tapınası hâle getirilen bir sevgi ve sevgili.
Her doğum gününde R.’ye beyaz güller yolluyor adını söylemeden. Ve ölüm mektubunun sonlarında da, vefatından sonra, her doğum gününde kendine beyaz gül almasını istiyor R.’den. Baştan sona adı bilinmeyen bir kadın. Baştan sona o kadında gizli kalmış bir sevgi.
