Incelemem spoiler iceriyor. Öncelikle kitap tam bir hayal kirikligi oldu benim icin. En sevdigim karakter Raist. Dolayisiyla ikiz kardesiyle olan bagi her zaman dikkatimi cekti benim. Dolayisiyla Ikizler uclemesine baslamak icin fazlasiyla heycanliydim. Kitabin baslarinda bir kere Caramon'u cok bayik bir halde buluyoruz. Ikizini kaybetmekten kaynakli bunu tolere edebiliyoruz aslinda ama yine de bir bunaltmiyor degil. Ortalara dogru yine Caramon bayik bir halde. Yardim etmesi gereken biri oldugu sirada Caramon abimiz icmek ve yemek arasinda bogusuyor duruyor. Bunu yaparken de Tass'i oyalamaktan geri durmuyor tabii. E sal bari kenderi be adam! Tika yine mizmiz ve miyminti hallerinde zaten. (Agkayip Tanis'in gitmesini istedigi sahnede ozellikle) Ozellikle lagim cucesine davranis sekli beni cildirtti. Yahu dunyaniz uzerindeki en onemli savaslardan birinde en aktif rol oynayan grubun icindeydin ama hala mi irklari kucumseyebiliyorsun? Kitiara yine bildigimiz gibiydi. Sevemedim bir turlu. Gelelim sevimli, tatli ve komik Tass'a. Seride en sevdigim ikinci karakterdir benim icin. Merakli, mizahsen ve korku bilmez tavirlariyla kendisiyle cekiyor adeta ama gel gelelim karakter gelisimi yapacagiz derken karakterin yapisini bozuyorlar yavas yavas. Bu kacinci "Korku bilmeyen kenderi bile korkuttu" vakasi? Tamam tanrilarin isi, tamam gercekten cok korkunc bir an ama surekli de bir zitlik olunca insan kil oluyor. Defalarca islendi bu konu. En son resmen birakip gittiler benim Tass'imi. Aciklamayi da Caramon'un bir cumlesinde buldular. Raist onu olume gondermismis. Bu kitabin tartismasiz en itici karakteri Crysania'ydi bence. Durmadan ayni seyi yapabilir mi bir karakter? Islem su sekilde gerceklesiyor. Crysania soguk bir edayla, karsisindakilerle gereksiz muhattap olmayarak, duygularini belli etmeyerek konusuyor ama birkac cumle sonra bu ablamiz durusunu bozuyor. Iki cumle sonraysa yaptigini farkedip buz gibi bir edayla bakiyor. Sonra yine aynisi, sonra bir daha aynisi ve tekrar aynisi. Yok gozleriyle istediginden fazlasini soylemis, yok icindekileri fazla dokmus... Uzar gider. Bir de Tapinak'in gereksiz sasasindan rahatsiz olan, sade giyinimli Crysania hoslandigi beyin (Raist) yanina gittiginde suslenip, altinlar takmaktan geri durmuyor. E senin Tapinak'i sorgulamani saglayanlar da bunlar degil miydi yani? Raist'in guclenisini gorebildik, hostu. Keskin zekasini okumak da ayrica bir keyif verdi. Istediginde kurnaz zekasini iyi kullanabiliyor. Ne yazik ki yine bir kadin ugruna bunlar sekteye ugrayabiliyor. (Crysania) Raist'e ask eklemeye gerek yokmus bence. Hirslarin adami Raist, guce ulasmak icin kendi kardesini olume terketti, kiskandigi icin ikizini oldurmeye kalkti. Ask bu adami bozar. Hikayenin Tanis tarafinda neler oluyor baya merak ettim acikcasi. Aslinda Tanis'i cok asiri sevmeme ragmen bir lider eksikligini de baya hissettim. Zavalli Tass etkilendi bundan en cok. Kitap seriyi sevenler icin okunabilir ama tekrar donup de bakilacak turden degil. Unutmadan Raist'in gercek gorunusune kavusmasi mutlu etti. Bakalim devaminda gorusunu nasil olacak ve Tass son yasadiklarindan kurtulabilecek mi?

İkizlerin ZamanıMargaret Weis · İthaki Yayınları · 2016366 okunma

·

133 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.