Yaşadığımız her sıkıntıyı dert olarak değil de ders olarak, her düşüşü tekleme değil de tecrübe olarak gördüğümüz vakit yaralarımızla büyümeye başlarız. Hani ağzımızı açınca Allah ölüm vermesin yeter deriz ya, o bile, ölüm bile yeri gelir bir ders olur, bir tecrübe olur geride kalana. Güneş doğmayı bırakmadığı sürece, hiç bir şey kalıcı değildir. Geçmez dediklerin geçer, bitmez dediklerin biter, Allah ölüm vermesin yeter... . Kitabımızın baş kahramanı Fahriye. Umuduna sıkı sıkı tutunan, düşüşlerinden ders alan kadın. Çoğu yerde yürekten desteklediğim, çoğu yerde yıkılma be kızım kalk ayağa dediğim, beni okurken gözyaşlarına boğan Fahriye. . Daha ergenlik döneminde Kore Savaşından dönen babası hiç gözlerinin yaşına bakmadan annesi ve üç kardeşi ile kapının önüne koyuyor onları. Sokakta aç, açıkta ve susuz kalan bu ailenin hayat mücadelesi de işte o gün başlıyor. Neler gelmiyor ki başlarına? Okudukça inanamıyor insan, yok yahu bu kadar da olmaz diyor lakin bunun gerçek bir yaşam öyküsü olduğunu bilerek okuyunca, Fahriye'yi alıp koynuna sokasın geliyor. Önce baba acısı, sonra yar, sonra evlat, en sonunda da gardaş acısı yaşıyor. Kimisi ayrılıkla oluyor bu acıların, kimisi ölümle, kimisi de terk edilmekle. Yılmıyor Fahriye, önce çocukları, sonra hayalleri için tırnaklarıyla kazıyarak veriyor mücadelesini. Erkek egomanyasının hüküm sürdüğü topraklarda, kadının fikrinin bile alınmadığı, haklı olup olmadığına bakılmadığı yıllarda dimdik ayakta duruyor Fırtına Fahriye. Bir mavi dantel olup örüyor ilmek ilmek umudunu. Ve hikayesini okuyan hepimize de umut oluyor, biz bitti demeden bitmez dedirtiyor. Umut olup yeşerdin gönlümde Fahriye. Dilerim cennetin en güzel köşelerindedir yerin.

Mavi DantelÇağla Çakır · Arkadya Yayınları · 2021341 okunma

·

266 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyla Avcı