Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan. Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp ağır yükler aldığı zamanın derin dehlizlerine... Bakıyorum, umut karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? Şükrü Erbaş’ ın kalbinden kalemine akan o nahif duygular nasıl da işliyor insanın içine... Bir kapı önündeyim, girsem suç gitsem ayaz. Ödül müsün ceza mı ey geçmiş zamanlar Kurtulan da mutsuz senden kurtulmayan da. Her şeyi tüketiyorum yazarak Acımı bile… Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür Hanım? Yağmur yağıyor Ömür Hanım... gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına... Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından? Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. Yalnızım Ömür Hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik öyle üzgün, yalnızım... Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle? Kimsenin kimseyi anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne işe yarıyor ki? Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün acıların anasıdır, de... Öğrendik sonunda, yetinmek erdemdir. Herkesin büyük bir ustalıkla gülerek geri çekildiği bir dünyaydı. Her yeni başlangıç yeni bir pişmanlık demekti. Gittiği yerlerden yüklenip geliyordu insan yalnızlığını. İnsan yaşarken görür güzelliği Acı bile bir dünya sevincidir sonunda Ancak yaşayanların anısı olur. Sahi nedir yaşamın anlamı? Keyifli okumalar…

Bütün Şiirleri 2Şükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 20184,987 okunma

·

518 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mutlu