"Tanrım, acıyı yuvasından ve dünyadan kovmak amacıyla kendine dayattığı katılıktan ne kadar çok çekmiş olmalıydı?" Bu alıntı sanırım Iza için söyleyebilecek en doğru şey. Hayatı boyunca -küçük bir çocukken bile- akıllı, mantıklı, olgun, gururlu, mağrur, kontrollü, acı çektiğini hissettirmektense ölmeyi tercih edecek kadar katı bir karakter Iza. Belki de hissettirmediğinde acının ortadan -ve hatta dünyadan- kalkacağını düşünecek kadar hayalperest bir yandan da. Babasını sağlıklı haliyle hatırasına yerleştirmek, ölümüne şahit olmamak için yanına gitmekten, mezarını ziyaret etmekten çekinecek kadar korkak; annesinin üzülmesini istemediği için cenazeden uzak tutacak, onun kocasına ve hayatını geçirdigi eve veda etmesine bile izin vermeyecek kadar ince düşünceli. Ancak Iza'nın; kendisince 'iyilik' olarak gördüğü, karşısındakini rahatlatmak için yaptığı her şey sonunda onun gerçeklerle çok acı şekilde yüzleşmesine sebep oluyor, her şeyin ve herkesin elinden yavaş yavaş kaydığına şahit oluyor. Fakat o kadar gururlu ki bu kayıpları durdurmak için çaba bile harcamıyor, kalbi parçalansa da. "Gel gör ki, eli açık görünmene karşın, ne senden daha cimri birini tanıdım; ne de çantanda üniversiteye kadar taşıdığın el bombalarına ve sana seslenen polise cevap verirkenki gözüpekliğine rağmen, senden daha korkağını... "Iza'yı böyle tanımlıyor eski kocası, onun hayata karşı duruşunu özetler gibi. Kitabın genel konusuna gelirsek; Iza, babası öldükten sonra taşrada yaşayan yaşlı annesini yanına almaya karar verir. Ilk başta bu, her ikisi için de doğru bir karar gibi görünür fakat zamanla, hayattan ve birlikte yaşamaktan bekledikleri şeylerin ne kadar farklı olduğu acı şekilde ortaya çıkar. Taşra hayatına alışmış Etelka'nın, Iza'nın yalnızlık üzerine kurulu hayatına adapte olamaması; tamamen şehirli olmuş Iza'nın annesinin isteklerine ilgisizliği, üstüne bir de iletişimsizlik bu anne-kızın ilişkisini bambaşka bir çıkmaza taşıyor. Konu biraz dramatik olmakla birlikte anlatım oldukça sürükleyici. Yazar tamamen tarafsız bir bakış açısıyla anlatıyor olanları; bu nedenle bir sayfada Iza'yı haklı bulurken, diğer sayfada Etelka'yı destekler duruma geliyorsunuz. Zaman zaman her ikisini de sarsmak, 'bunu neden söylemiyorsun?' diye uyarmak geliyor içinizden. Çünkü içe atılan 'incelikler' söze dökülse pek çok problem kolaylıkla ortadan kalkacakken iki taraf da acı çekiyor. Hikâyenin sonunda; herkesin kendine göre birilerini haklı, birilerini haksız bulacağını ama, bir yandan da, haklı bulduklarına sitem etmeye, haksız bulduklarına da içten içe acımaya devam edeceğini düşünüyorum. Keyifli okumalar.

Iza'nın ŞarkısıMagda Szabo · Yapı Kredi Yayınları · 20203,491 okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Tokat