Pişmanlık.. Kabuk tutmayan açık yara. Özellikle sevenler için hatıraların tuz görevi gördüğü, kesintisiz sızıların geçmeyeni. Bir insan sevdiğinden utanır mı ? Yokluğunda, ruhunun hastalığını bilirken hemde. Yüreğinde , aklında , ruhunda , yer etmişken. Genç adam kitaplarda ki gibi bir amaç uğruna feda edilmiş bir yaşamın başrolü olmak istiyordu. Zengin hayatında sadece o insanların kalıpları içinde yaşıyordu. O yüzdendir ki türlü türlü maceralara atılırken yolları karşılaşmıştı Graziella ile. Arkadaşı ile bir balıkçının yanında çalışırken hayatın diğer yüzünü gerçekliği görmeyi seviyordu genç adam. Denize kayıkla açıldıkları bir gün fırtınaya maruz kaldıklarından balıkçı amcanın evinde misafir oluyorlar. Graziella'yı ilk orada görüyor. Yaşantı şartları o kadar farklı ki bazen kendini gerçek bir ailenin yanında gibi hissediyor , bazen yabancılaşıyor. Olaylar , hisler birbirine karıştıkça iki genç bunları kendi iç dünyalarında çözmeye ve anlam kazandırmaya çalışıyor. Ve gerçek sevgi yerleşiyor kalplerine. Genç adama göre aşkına sahip çıkan , hatta ikisi arasında gerçek aşkı yaşıyor olan Graziella gibi geldi bana. Yaşantısının kalıpları içine işlemeseydi belki mutlu olmaktan, sevmekten, sevdiği birini tanıtmaktan, yanında bulunmasından utanmazdı Genç adam. Peki şiirdeki pişmanlık neye karşı ? Sevgisine sahip çıkamayaşına mı ? Mutluluğunu kaybettiğine mi ? Graziella'nın aşkı için yaptıklarının 10/1 i yapamamış oluşundan mı ? Genç adamın ilk başta bir düşüncesi vardı; "Gerçek mutluluğu ancak kaybettikten sonra tanır." Anladım ki kader bazen insana kendi ile alakalı çok şey söyletebiliyor. Umarım sevgimiz için pişmanlık duyacağımız günler olmaz ve umarım sevdiğini söylediği halde karşısındaki insandan utanacak kalplerde yerimiz olmaz.

GraziellaAlphonse de Lamartine · Babıali Kültür Yayıncılığı · 2007413 okunma

·

396 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.