Bir Temmuz sıcağında katıldığım bir konferansta sahnedeki konuşmacı;
"Başlangıçta, Zaman'in olmadığı günlerde,
Yarattığı harikaları fark edecek,
Yaratma sanatına aşina
Meslekten hayranları yoktu
Yüce Tasarimci'nin
Melekler ve başkaları... evet, ama onlar
İyi ya da kötü fikir üretebilen,
Tasarlayabilen ya da yaratabilen
Varlıklar değildi."
Diye başlayan bir şiir okumaya başladı. Başta şiir gibi gelmedi sonra şu dizeleri okudu
"Bir gün Tanrı büyük bir buluş yaptı,
Büyük bir şiir tasarladı
Ve zamanı yarattı.
Zaman da var olur olmaz
Hemen akmaya,
Şeylerin içine sızmaya
Ve tüketmeye başladı."
Burdan sonrasında bu dizeler o miskin sıcağı hareketlendirdi. Zihnimde saatlerce süren konuşmaların hiç birisinden iz bırakmadı. Hayat canlanip başkalaşti böyle sıradan ama çarpıcı, böyle sıra dışı ama sade bir anlatım hayrete düşürdü beni. Sonra şunları duydum.
"Çünkü sonsuzluğun dibinde
'gelecek' dediğimiz
O fantastik delik açılmıştı."
Hemen ordan kalkıp bu şairin ve kitabın peşine düştüm. Meğer hem çevirmen hem düşünür hem yazar hem şair. Yıllarca gözlerimin önünde ama görmediğim bir cevhermis Cahit Koytak. Onunla çağdaş olmak mutluluk duymam ise bir başka konu. Şairlerin Tanrısı şiiriyle tanıdığım bu yazar felsefe, metafizik ve şiir seven herkese tavsiyemdir.