Bu inceleme esasen yalnızca Bereket Denizi dörtlemesinin son kitabı olan Meleğin Çürüyüşü kitabı özelinde değil dörtlemenin tamamını kapsayan bir inceleme olacak. #SPOİLER İÇERİR# 1. Kitap: Bahar Karları (Haru no Yuki) 2. Kitap: Kaçak Atlar (Honba) 3. Kitap: Şafak Tapınağı (Akatsuki no Tera) 4. Kitap: Meleğin Çürüyüşü (Tennin Gosui) Bereket Denizi'ni oluşturan dört kitap boyunca olaylar, önce bir hukuk öğrencisi daha sonra da hakim ve avukat olan Şigekuni Honda'nın ilk kitap ile tanıdığımız en yakın arkadaşı Kiyoaki'nin tekrar tekrar reenkarne oluşu etrafında şekilleniyor. Honda'nın arkadaşı her kitabın sonunda, 20 yaşında ölüyor, bir sonraki kitapta bambaşka bir insan olarak yeniden doğuyor ve ardından bir şekilde Honda ile tekrar yolları kesişiyor. Birbirlerinin hayatlarına, düşünce yapılarına, inançlarına nasıl etki ettiklerini okuyor ve aynı zamanda 4 kitap boyunca Japonya'nın 20'şer yıllık 4 evresine, toplumsal, siyasal, kültürel değişimlerine ve de tabiki Şigekuni Honda'nın 80 yıllık ömrüne tanıklık ediyoruz. Meleğin Çürüyüşü, Honda'nın 1912 yılında Bahar Karları ile hikaye'nin başladığı yere 1974 yılında geri dönmesi ile son buluyor. Ve yazar yalnızca bu hikayeye değil kendi yaşamına da bir nokta koyuyor. Meleğin Çürüyüşü'ne son nokta'yı koyup hikayeyi tamamlamasının ve yayınevine göndermesinin hemen ardından seppuku yaparak yaşamına son veriyor. Kitabı okurken bu hissiyatı sizde alabiliyorsunuz. Çünkü Mishima, sanki sakladığı ne varsa son kitapta kusmuş ve bitivermiş gibi hissettiriyor. Her fırsatta toplumdaki yozlaşmadan, insanların ikiyüzlülüğünden, geleneklerine sahip çıkmamasından dem vuruyor ve tüm bunlar karşısında yaşadığı tükenmişlik hissini sonuna kadar hissettiriyor okura. Aynı zamanda bana kalırsa Meleğin Çürüyüşü seri de, çevre tasvirleri ile okuyucuyu ortamın içine dahil etme konusunda en başarılı kitap olmuş. Yazarın da serinin son kitabı olan Meleğin Çürüyüşü'nde belirttiği gibi Kiyoaki Matsugae, önceden bilinemeyen bir aşkın, Onun reankarnasyonları olan İsao İinuma yazgısının, Ying Çan ise etinin tutsağıydı. Ve son kitapta tanıdığımız Toru, kendisinin sıradışı ve özel olduğuna dair temelsiz bir inancın tutsağı... Bana kalırsa Yukio Mishima bu karakterler içerisinden en çok İsao İinuma ile benzerlikler taşıyor. Onun gibi kültürüne, değer yargılarına, inançlarına tutkun ve bu uğurda hayatını feda etmekten çekinmeyen biri.. Acaba Mishima da böyle düşünüyor muydu? Kendisini bir şekilde bu hikayeye dahil etmek istemiş ve İsao'yu bu yüzden mi yazmıştı? Acaba İsao'nun ölüm sahnesini, kendi ölümünü gözlerinde canlandırarak, kendi ölümünün de böyle olmasını isteyerek ve planlayarak mı yazmıştı? Kim bilir... Artık istesek de cevabını bulamayacağımız sorular bunlar. Tek bildiğim Yukio Mishima'nın bizlere hayata dair, insana dair birçok konuda kimi zaman ders niteliği taşıyan kimi zamanda derin düşüncelere sürükleyen harika bir eser bırakmış olduğu.

Meleğin ÇürüyüşüYukio Mişima · Can Yayınları · 2019228 okunma

·

294 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.