Harika bir çizgi romandı. Sahafları gezip böylesine güzel romanları bulunca mutlu oluyorum. Toplumsalcı gerçekçilik ve biyografik ögelerin biraraya geldiği köy ağalığının olduğu İspanya'da başlar hikaye. Cumhuriyetin ilanıyla ümitler yeşerir. Sonrasında Franco faşizmi iç savaşa götürür ülkeyi. İspanya ve Fransa'da cephelerde yitip giden gençlik yılları ve her şey bitti derken hayata tutunuş. Lakin hayata tutunmak demek ilkelerinden taviz vermek, kirlenmek demek. Ve insan bir kez bu batağa çekildiğinde bir daha çıkamaz. 《》 Antonio Altarriba bu romanını 2010 yılında yayımladı. Sonrasında en iyi çizgi roman ödüllerinin neredeyse tümünü aldı. Peki 50 yaşından sonra onu bu kitabı yazmaya iten sebep neydi? Babası 4 Mayıs 2001 tarihinde 90 yaşındayken kaldığı huzurevinin 4. Katından atlayarak intihar etti. Bu ölüm onun hayatında çok şeyi değiştirdi. Babasıyla kuramadığı bağı o öldükten sonra kurabildi. Yaşadıklarını o zaman anlayabildi. İşin ilginci babasının kaldığı huzurevi ile 34 Euro'luk bir fatura için mahkemelik oldu. Ve sonunda başladığı hak arayışı sonucunda bu çizgi romanı yayınlarken buldu kendini. 《》 Kitabı okurken zihnimde resmen kare kare filmini çektim. Kahramanımız küçük yaşta köydeki yaşamı sorgular. Ağalık, ayrımcılık, yoksulluk, eşitsizlik derken evden kaçar iki kez. Kent yaşamı düşündüğü gibi değildir. İkinci kez eve geri döndüğünde iç savaş vardır. Arkadaşı dediği insanlar masumları gözünü kırpmadan öldürür. Zorunlu askerlikten kaçıp direniş saflarına geçer. İç savaşı kaybederler. Fransaya kaçarlar. Toplama kampında yaşar, oradan da kaçar. Fransız köylülerle yaşar. Onların Nazi direnişine katılır. 《》 Savaşlar bitince asıl savaş başlar. Onurunu kaybetmeden ve ideallerinden vazgeçmeden hayatta kalmak... İşte kahramınımız asıl bu savaşı kaybedince ölür. Ama bu ölüm acısız ve yavaş olur.

Uçma SanatıAntonio Altarriba · Aylak Kitap · 201749 okunma

·

172 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murattgenstein