Garibin düğünü de , ölümü de gariban oluyor evrende... Elinize sağlık 🌸
Güzel bir yorum olmuş. Kitabın özet cümlesi gibi çok beğendim👍🏼 okurken bu düşünce çok vurgulanmış ama bana öyle geldi ki varlıklı insanların ölümü de bu kadar hazin aslında. Etrafında kalabalıklar varken yine de yalnızlık içinde ölmek.. çok teşekkür ediyorum 🙏🏼 keyifli okumalar dilerim 📚
Sevdiğim insanların ölümünden çok fazla korkan biri olarak karakterlerin normal hayata bu kadar çabuk adapte olması beni de çok sarsan yerlerden biriydi. Bazen düşünürüm kendi kendime. Ya şu A kişisi şu an ölse ne yapardım? Ve asla da düşünmeye devam edemem çünkü düşünülecek şey bulamam. Hayat durmuş gibi hissederim sanırım. Hiç cenaze yaşamadığım içindir belki de . Zengin de olsan fakir de olsan öldüğün gün unutuluyorsun sanırım🤷🏻♀️
Sabahattin Ali ile ilgili bir kitap okuyorum şu an. Yakın çevresinin anlattıklarını duyunca ben de sizin gibi düşündüm. Öldüğümüz gün unutulmaya mahkumuz. Onu yaşatan ise ne anıları ne de ardında bıraktığı dostluklar, akrabalıklar.. Kitapları ile yaşıyor. Gerçekten hüzün verici... Allah sevdiklerimizin acısını göstermesin. Unutulmuyor ama insan o acıyla yaşamayı öğreniyor, sanırım bir şekilde. Yorumunuz için teşekkür ederim. Keyifli okumalar dilerim 🙋🏼♀️🍀
Kaleminize sağlık düşündüren bir inceleme olmuş. Ölümü ben de hep düşünürüm. Korkarım ki bana ölüm hep soğuk gelir, o yüzden bu dünyada huzurlu mutlu bir şekilde kimsenin hakkını yemden ve hakkımızı yedirmeden yaşadığımızı kâr sayıyorum çoğu zaman. Çoğu zaman kendi kendime diyorum gerçekten gerçek adalet, huzur, mutluluk öteki tarafta mı diye? Ve ölüme giderken bunun bence bir döngü olduğunu kabul edip, geride bıraktıklarımıza yasimizi tutmaları için bir beklenti içinde olmamalıyız diye düşünüyorum. Onlarda bu üzüntü ile yaşamamalı çünkü üzülmek kimseyi geri getirmiyor
Çok teşekkür ediyorum, genel olarak düşüncelerinize katılıyorum ben de. Ama :) bu kitapta olduğu gibi vefat edenlerin ardında kalanların kendi hayatlarına çok çabuk adapte olmaları bana normal gelmedi pek. Bağ kurduğum, bir ömür beraber yaşadığım birine veda ettikten sonra gidip eğlenemem, normal hayatıma devam edemem diye düşünüyorum ben. Bunun için belli bir süreci yaşamam gerekir. Şairin de dediği gibi; "Ölenler ölümü bilmez, ölüm kalanlar içindir." Bunun için sizin de dediğiniz gibi güzel yad edeceğimiz bir şeyler bırakmış olmalıyız hayatta belki.. :))
1 sonraki yanıtı göster
Güzel bir inceleme olmuş. Emeğinize, yüreğinize ve kaleminize sağlık. Bana kalırsa her şeye rağmen yitip gidenleri, ardında bıraktıkları güzel şeylerle anmalıyız ama bunu yaparken de hayatımıza devam edecek gücü bulabilmeyiz. Kitabı okuma listeme alacağım bu arada 👍🏼 keyifli okumalar dilerim 🙋🏽♂️📚
Çok teşekkür ediyorum. Umarım okuduğunuz da benim kadar etkileyici bulursunuz. Size de keyifli okumalar dilerim 🙋🏼♀️📚
Başlarken ummadığım derecede çarptı beni de , ölüme dair hikayeler okumaya niyet etmişim , ölüm anı, ölünün yakınları ve en çok da sınıf farkı çarptı beni, sahi ölüm hepimizi eşit kılar mı?
Geç fark ettim. Kusura bakmayın lütfen. Güzel bir soru. Burada yazarın anlattıklarını düşününce herkesi eşit kılmış gibi geldi bana... Çünkü hangi sınıftan olursa olsun ölüme yalnızlık için de gittiler... Kimisi kaybını mecburiyetten kimisi üzüntüyle son yolculuğuna uğurlayıp hayatının olağan akışına döndü. Ölenler ölmeden önce terk edilmiş gibiydi. Kimisi kaderine kimisi vefasızlığa..
Yorumunuz için teşekkür ederim. Keyifli okumalar dilerim. 🙋🏼♀️🍀
Dünyevi rütbeler, makamlar, paralar, itibarlar... hepsi kabir kapısına kadar. En kraldan en göze gelmez insana kadar herkesin sadece kulluk özelliği ile yaşadığı hayatın hesabını vermek için bir nevi bekleme salonu olan kabir... Eşitlik tartışması var ya al sana eşitliğin alası. Dünyada görüşmek için randevu alamayacağın insanlar ile yanyana dizilisindir artık orada. Sıfır fark...Ondan sonra açılsın karneler. Çetin hesap günü. Dünyada ki mahkemeler de pek güzel yalan söyler, kıvırır insanoğlu, kılıfına uyduruverir. İşte kılıfına uyduramayacağın yerdesin.. "Vay ben öyle yapmadım" şak önünde ful hd olarak. Öyle bir mahkeme ki öyle bir ince elek ki toz bile bırakmıyor. Böyle tertemiz bir adalet. Karne günü... Ya geçer karne, ya teşekkür ya da sonsuz kaybediş... O yüzden henüz toprağın üzerindeyken biraz farkındalık, biraz dikkat.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.