Arkadaşımdan ödünç olarak aldığım kitaplardan biriydi. Ismini beğenmiştim açıkçası. Ve Zweig okumayı severim de. Ama gene de çok felsefik olduğunu düşünüp en sona bırakmıştım. Ama iyi ki diyorum, iyi ki okumuşum. Diğer Zweig eserlerinden farklı bir tarzda oluşturulmuş.( Benim okuduğum Zweig eserlerinden diyeyim. Çünkü hepsini okuma fırsatım olmadı ve bu kitaptan sonra farkettim ki yazarın bir çok biyografik eseri de varmış.) İlk okumaya başladığımda reformist Calvin'in üzerinden dini yargılıyor gibi hissederken devreye Castello, Serveto gibi karakterler girince aslında tam tersi dinin, insanlığın ve iyi olan tüm duyguların özünü anlatmaya çalıştığını fark ettim. Diktatörlük hep vardı, hala var ve muhakkak ki var olmaya devam edecek. Kitapta bunu zaten güzel bir dille açıklıyor. Insan psikolojisini, nasıl kendimize diktatörler yarattigimızı. Ama onlara karşı duran, doğruları savunan ve halkı uyandırmaya çalışan insanlar da hep var. Ne kadar insanı etkileyebildikleri, seslerini ne kadar duyurabildikleri, ya da ne kadar başarılı oldukları tartışılır ama hep varlar. Hani dikilen bir ağacın büyüyüp meyve verdiğini, faydalı olduğunu goremeyebiliriz ya işte öyle bir şey. Geçmişte birileri bir şeyler için çabalıyor, bir söz söylüyor ve sonrasında bir şeyler değişiyor. Ortaya güzel şeyler çıkıyor. Castello ismini daha once duymamıştım, duymuşsam bile belki ilgimi çekmemiş ve unutmuşum, ama bu kitaptan sonra belki adını hiç duymadığımız nice insanların şu anki ideolojilerin, fikirlerin, oluşumların temellerinin atılmasındaki nice faydalarını düşünmekten kendimi alamıyorum. Ayrıca Humanizme olan ilgimin de bu kitaptan sonra giderek arttığını da soylemek isterim.

Vicdan Zorbalığa Karşı ya da Castello Calvin'eStefan Zweig · Can Yayınları · 20201,793 okunma

·

826 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

büşra uslu