Kitabın yazarı Kanat Güner, eroinmanlığının değil yazarlığının konuşulmasını istiyordu. Ben de o yüzden ondan bir junkie olarak değil bir yazar olarak bahsetmeye çalışacağım. Bu kadar iyi bir eserin yazarının hayattayken hak ettiği edebi ilgiye kavuşamaması üzücü. Türkiye'de altkültür edebiyatı pek gelişmemiştir. Aslına bakılırsa okurların çoğunun da bunun eksiğini pek hissettiğini sanmıyorum. Ama dün bu eserle karşılaştım. İnanılmaz iyi bir mizah anlayışı olan, zeki bir kadının gerçekle kurguyu birbirine güzelce harmanladığı harika bir eser. Harun Tekin'in deyimiyle de "hakiki". Gerçekten de sahtelikten uzak, politize olmamış, hem gerçekliğiyle hem de fantastikliğiyle çarpan bir eser. Böyle bir metin karanlık bir üslupla, korku-gerilim havasında da yazılabilirdi. Yeraltı edebiyatında bunun pek çok örneği var. Ama o zaman bu kadar orijinal olmazdı. Bir trajediyi bu kadar eğlenceli anlatmak büyük iş. Kanat bunun için şöyle diyor: Yaşadıklarım bana komik gelmeli ki yaşayabileyim... İşin gülünçlüğü ortadan kalkınca her şey çok daha acı, çok daha dayanılmaz oluyor... Eser aynı zamanda doksanlar İstanbul'unu ve dönüşümünü arka planda ele alıyor. Doksanları hiçbir zaman yaşamadığım halde kitabı okurken nostalji duygusunu içimde hissettim. Londra'da geçen bir altkültür hikayesini okuyunca mekan o kadar etkilemiyor belki ama kendi ülkemdeki yakın zamana kadar varolmuş ve bazıları hala var olmaya devam eden mekanlarda geçen bir hikaye beni çok etkiledi. Hızlıca okunan, duygulandıran, gerçek bir hikaye. Hayatım boyunca kafamın bir yerlerinde Kanat'ın sesinin çalacağına eminim. Hayallerine ve kendine bu kadar erken veda ettiği için üzgünüm. Kendi isteğiyle mi gitti yoksa bir kaza mıydı bilinemeyecek. Ama eğer "öbür dünya" diye bir şey varsa dilerim orada mutlu olur.

Eroin GüncesiKanat Güner · MB Yayınevi · 20081,407 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep