YOL
Gidiyoruz
Arkamızda kalıyor şehir
Kırçıl acılarımız arkada kalıyor
Dilimde şarkılar var
Sadece söyleyenin dinlediği şarkılar
Havada güzden kalma bir rüzgar
Şehrimde mevsim sarı kiraz
Her genç babasıyla kavgalıdır biraz
Yaşam tek kelimedir; mücadele
İnsanlar tek kelimedir; kaygı
Hayatım tek kelime; başarısız
Sen tek kelimesin; hasret
Ne acı şiir bilmeyenlere uzaklardan bahsetmek
Sabretmek ve sevmek uzaklara rağmen
Ölmemek sonra kanın son damlasına dek
Ölüm beni tanır oysa
Üzerimde emanet duran bu hayattan tanır
Kim değse tenime acı bir tat kalır bende
Tortu bir acı bedenim
Kuşlar bu yüzden konmaz herhal bedenime
Oysa öylesine geçmedim geceden
Sokakların ve ağaçların gölgesi bendedir
Şehrin uğultusu gözlerimde
Öylesine de sevmedim seni
Ciğerlerim açılsın diye haykırmadım geceye
Karalanmış bir defterin son satırı
Divit kalemin tek damla mürekkebi
Yüreğimde kalan son his ile sevdim
Şimdi gidiyoruz işte
Göremediğim yüzünün hatrı bendedir
Duymadığım sesinin titreşimleri bende
Gitmekle gidilmeyen bu yol da benimdir
O zaman
“Hava bozar, yüzüm eğik giderim” ben de
-İbrahim Ethem Ayna