Güneş Delisi
Akan suyu severim ben
Işıldayan karı severim
Bir yeşil yaprak
Bir telli böcek
Yeşeren tohum
Güneşte görsem
Sevinç doldurur içime
Bir günü
Güzel bir günü
Güneşli bir günü
Hiçbir şeye değişmem
Onun için savaşı sevmem
Onun için zulümü sevmem
Onun için yalanı sevmem
Bilirim yaşamaz yanyana aşkla
Ne haksızlık
Ne korku
Ne açlık
İnceleme yazısına Necati Cumalı'nın en sevdiğim şiiri ile başlamak istedim. Tek başına bu şiir bile Necati Cumalı'nın şiir anlayışını yansıtmakta diye düşünüyorum.
Necati Cumalı şiirin iki kanadının olduğunun ayrımında: Anlam ve estetik!
Yaşamla, insanla ve doğayla güçlü bir bağı olan şairin bilincinden şiirler...
Şair yaşadığı topluma gözlerini kapamamış. Sözcükleriyle karanlığı delip okurun umutla buluşmasına aracılık etmiş.
Umut her sanatçının kutsal bir marşıdır, diye düşünüyorum.
"Bir aşk, bir kavga,
Yitirilebilir de!
Sürdürür öyküsünü
Her taş düştüğü yerde..." s.56
Düştüğü yerde öyküsünü sürdüren taşlara selamlarımı sunarak tümcemi sonlandırıyorum.
Şiirle, umutla ve kitapla...
Daima!