Okurun eleştiri oklarına karşı önsöz ve son sözle koruma kalkanı altına alınmış bir uzun hikaye. Evlilik kurumunu sarsan, kadın erkek ilişkisine çomak sokan her şeyden öte tam olarak linç tayfanın ağzına layık bir hikaye. Kendisini aldattığını düşündüğü karısını öldüren Pozdnişev anlatıyor kendi hikayesini. Kadın ve erkeğe atfedilen farklı roller ya da yakıştırmalar/sıfatlar çok rahatsız edici olsa da o sona doğru ilerlerken her sayfada karakterin psikolojisini yansıtma başarısına hayran kaldım. Kıskançlık ve öfke ancak bu kadar iyi anlatılabilirdi sanki benim üzerimde baskı varmış gibi bunalarak okudum. Yoğundu, ağlamak istediğim fakat yutkunamadığım anlar oldu. Çünkü anlatılan bizim her gün görüp öfkelenip bir türlü bitiremediğimiz çaresizliğimiz. Peki bunu anlatıyor diye kitabı kötülemek mantıklı mı? Yok, Tolstoy’un savunmasında yazdıklarından ötürü yazarıyla beraber kitabı da linç edelim diyorsanız sizin tercihiniz. İnsan ağaç değildir; düşünür, değişir, geriler, ilerler. Ki Tolstoy uçlarda bir adam, savunmasındaki bazı düşünceleri(ahlak anlayışı) beni de şaşırttı fakat kitabın başarısını değiştirmiyor benim gözümde. Kaldı ki sadece kadına değil erkeğe de hatta dümdüz kadın erkek ilişkisine karşı bir tavrı var. Çok uçta, çok uçmuş ve en önemlisi kendisi de farkında yaşadığı çelişkinin. Yazar bireylerin kitabı dışında okurla kesinlikle ilişki kurmaması gerek bence ya bakın kurunca böyle oluyor işte, 2 kitap okuyanlar koskoca Tolstoy’u 1(bir) kitapla yerden yere vurma hakkını buluyor kendinde. Yapmayın gözünüzü seveyim. Okuduklarınızı kendi süzgecinizden geçirebildiğiniz sürece ayarlarınız bozulmaz korkmayın. Kötü iyi olmaz, iyi de kötü olmaz. O kadar kolay olsaydı bunca kitap yazılmazdı.

Kroyçer SonatLev Tolstoy · İletişim Yayıncılık · 201710,8bin okunma

·

821 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cansu