Bu incelemeyi tam şu anda yazmazsam bir anlamı kalmayacak. Çünkü ne oldu bil bakalım gelecekteki Zeynep: Ben ağlıyorum. Uzun zamandır içimde biriken her şey bu kitabın son bölümüyle birlikte boşaldı. Hüngür hüngür ağlıyorum. Bu öyle bir şey ki uzun zamandır en büyük trajedilere, en korkunç şeylere katlanıp çelik gibi sağlam kalan sinirlerimi yıkıveriyor, altüst ediyor. Sanki o küçük çocuk, sulugöz Zeynep geçiverdi yerime. İçim parçalanıyor, ağlıyorum. Ben hala insanmışım, benim de gözüm dolarmış, ağlıyorum. Varlığımı, dostlarımı, sevgilerimi, duygularımı kaybettiğim zamanki tepkisizliğimin hıncını çıkarırcasına ağlıyorum.
Sanki Erkin Koray psikoloğum olmuş. Ama o anlatıyor, bana kendini anlatarak kendimi anlamamı sağlıyor. O "Böyle gelmiş, böyle gider"lerine öyle bir son nokta koyuyor ki. Hayatımda okuduğum en etkileyici kitap sonu. Kitabın yarısında anlatılacak şeylerin yoğunluğundan dolayı araya kaynayan Musta'nın son satırlarda tekrar dönmesi muazzam oluyor. Erkin Koray "Son bölümde size sürpriz yapacağım." deyince ben bunu beklememiştim. Yıktı beni.
Normalde bu kitaba yazacağım inceleme/ izlenimler aklımdaydı.
Başlayacaktım işte:
Erkin Koray bu ülkede şu anda yapılan müziğin yüzde doksanının çıkış noktasıdır. Rock müziği de arabeski de hatta metali de ilk o yapmıştır.
Ekleyecektim:
Değeri bilinmiyor. Muadilleri, taklitçileri ondan çok biliniyor. Başka ülkede doğsaydı neler olurdu neler.
Sonra -belki de en önce- diyecektim:
Benim doğduğum andan beri dinlediğim yegane isimdir. 1 aylık ben de şimdi 18 yaşında olan ben de Erkin Koray dinleriz. Ömrü vefa ederse 70 yaşındaki Zeynep Nine de dinler. Çünkü bünyemde her şarkısıyla bu denli etki bırakan, yeri geldi mi hüzünlendiren, yeri geldi mi teskin eden bir sanatçı daha yoktur.
Biraz da kitabın içeriğine dadanırdım:
Çok güzeldi. Her anı, her tespit, her aktarı, beni çok etkiledi. Kah zamane şarkıcılarına ince ince giydirdi, güldüm. Kah ülkemizdeki siyasetin yönetimin hukukun korkunçluğundan bahsetti, sinirlendim. Kah doyumluk değil tadımlık anılar anlatttı, imrendim.
Herhalde böyle yazar da yazardım. Ama şu son bölüm var ya mahvetti beni. Diyeceğim her şeyi ağzıma tıkadı. O kadar çok ağladım ki yüzüm yanıyor. Ama uyarmıştı bu son bölümü yatağınıza uzanın öyle okuyun diye. Şimdi açacağım Erkin Koray diskografisini, ağlayacağım da ağlayacağım.
