Yaklaşık iki yıl önce "Böyle Söyledi Zerdüşt" kitabı ile tanışmıştım Nietzche'yle. Aykırı bir kişiliği olduğunu öğrenmiştim. Kimi zaman ateist argümanlarını savunan, kimi zaman da deist argümanlarını savunan birisi. Ne olursa olsun sonuçta dinle bir ilişkisi yok. Yani dini bir inancı yok. Böyle Söyledi Zerdüşt'te belirttiği bir kavram var "Üstinsan". Bu üstinsan merkezine aklı, düşünceyi, akletmeyi alan bir yapıda. Duygusal etkilerden mümkün olduğunca sıyrılmış, önyargılardan, kalıplardan kendini kurtarmış kişi. Ancak üstinsana ulaşmak için öncelikle insan olmayı başarmak gerekli. Nietzche, bu kitabında insan olma aşamasındaki kavramlara, olaylara, duygulara, konulara kendince açıklama yaparak değiniyor. Kısa kısa metinlerden oluşan bu açıklamalar akletmeye teşvik ediyor. Hayatın içinde olan her alana değinmiş; sanat, ilişkiler, iş, duygular... Kendi yaptığı açıklamalarla, tespitlerle kendi açıklamalarımızı, kendi anlamlarımızı, kendi tespitlerimizi çıkarmamızı istiyor. "İnsanca, Pek İnsanca" insan olma yolunda, insana dair ne varsa ön plana çıkarıyor. Ne insan tekdüze bir varlık ne de hayat düz bir çizgi halinde akıp gidiyor. İnsanda farklılıklar, değişimler olduğu gibi hayatta da inişler ve çıkışlar mevcut. Çünkü iki olgu birbiriyle iç içe geçmiş durumda. Hayatın içinde olan insan, içinde kendi hayatını barındırıyor. Hayat, insansız da sürer elbet. Ancak insansız bir hayatta insana dair bir şeyden bahsetmek zaten olanaksız. Hayat bu yönüyle düz çizgileşir. Düşüncesiz insan da tekdüzeleşir. İnsana kişilik kazandıran, insanı karakterize eden; düşünmektir. Hayata dair, insana dair düşünmek. İnsanca bir hayat için düşünmek!

İnsanca, Pek İnsanca 1Friedrich Nietzsche · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20212,863 okunma

·

184 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

「 Serhat Şahiner 」