Yalnızlık
Bir kısır döngüdür şimdi, umutsuzluğun telaşı.
Kulağımda uğuldayan şımarık bir olumsuzluk…
Gülüp geçmeli mi zaman?
Üstü kan revan içindeyken yalnızlık!
Tek kişilik sofralar kuramam.
Masamda acımı anlayan bir sensin tuzluk.
Çorbam,
Öfkemi anlatan kinayeli bir kabarcık.
Kendi yağımda kavruluyorum…
Alıp başını gidiyor uykusuzluk.
Ne çatalım anlıyor
Ne kaşığım…
Hangi yönde olduklarının ne önemi var?
Dağınık bir hâl ediniyor ömrüm.
Kendi içinde kaybolan takvimden farksız…
Değerini ölçemediklerimin hesabı bu,
Bu hesap, avuçlarıma vurulan bir cetvel…
Her santiminde ayrı bir yorgunluk.
Sayfa 34 - parafiksKitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.