Bugünün kitabı Perec'den. Tekerleme niteliğinde bir ismi olan "Bahçedeki Gidonları Kromajlı Pırpır Da Neyin Nesi?"
Sürekli ismini söylemek isterken buldum kendimi öncelikle. Kahkahalarla, yok artık ama diye diye bitirdim. Kelimelerle oynanır da bu kadar da olmazlara düştüm. Yine bir Cemal Yardımcı çevirisiydi. Perec bilmek bu işte, Kayboluş'da olduğu gibi burada da asla yadırgamadan sonuna kadar hakkıyla çevirmiş Yardımcı.
Gelelim konuya; 1950'lerin sonundayız. Fransa - Cezayir arasındaki savaş sürüyorken cepheye askerlerin gönderileceğini öğreniyoruz. Gönderilecek askerlerden biri ise bizim kahramanımız "Kara..." Peki ismi neden böyle yazdım? Perec istedi, suç onun! Karakterin adı her sayfada değişse de Kara ile başlamasını hiç değiştirmiyor yazar. Bir an Karabaş oluyor karakterimiz, sonra Karafon, Karamela, Karafoş, Karalavuk, Karakiri ile devam ederek onlarca isimle çıkıyor karşımıza. Tek gerçek var ki; savaşa gitmek istemiyor ve gidonları kromajlı bir pırpıra sahip!
Düşünüyor taşınıyor Karabilmemne (evet Karabilmemne diyeceğim ona) ve çavuş Henri Pollak'a danışmaya karar veriyor. İşte böylece Henri ile diğerlerinin Karabilmemne'yi Cezayir'e göndermemek için planları devreye giriyor. Öyle bir şey yapmalılar ki, Cezayir yerine Paris'e sevdiği kadına kavuşmalı bizim asker! Kolunu kırmaktan demiryolu raylarına yatırıp üstünden tren geçirmeye, intihar etmekten şizofreniye kadar her şeyi düşünüp bir karara varmaya çalışıyorlar. Bu macera da böylece absürt bir şekilde ilerliyor...
Dikkatimden kaçmayan şeylerden biri; Cezayir asıllı Kafka'nın kitabını cepheye giderken yanına alan askerlerdi. Bu arada Perec de bu savaşa gerçekten katılanlar arasında. Hem mizah hem düşündürücü öğeler taşıyan, tipik bir Perec romanı. Kısacık ama akıldan çıkmayacak bir konu. Mutlaka mutlaka okuyunuz!
