Zorba, Patron, Kazancakis, kadınlar, yenilgiler, santur, kağıt fareleri, hayat, mantık, amaç, nasıl.. °°°° Evet, kafam allak bullak. Öncelikle yazardan bahsedeyim. Nikos Kazancakis. Girit doğumlu, eğitimini Atina'da hukuk alanında tamamlamış. 1957' de Nobel ödülünü 1 oy farkla kaçırmış. O yılın ödülünü alan Albert Camus, benden çok onun hakkıydı demiş. Bu bilgileri neden mi veriyorum? Çünkü önemsiyorsunuz, önemsiyoruz. Belki de bu yüzden dilimize çevirildi ve bu kitabı okuyabiliyoruz. Kitabın önsözü kesinlikle okunmalı. Yazar, ruhumda en çok iz bırakan insanları saptamak isteseydim, herhalde üç- dört ad sayabilirdim: "Homeros, Buddha, Bergson, Nietzche ve Zorba" diyor. Tek tek açıklamış bu isimleri tabi. ●● Burada Zorba'dan bahsetmek istiyorum. Zorba mürekkep yalayan insanın kendini kurtarması için neye ihtiyacı varsa hepsini ahenkle taşıyor. Her gördüğüne, her duyduğuna yeniden yeniden şaşırıyor. Bir yıldız mı kaydı, öyle hayretle ve büyülenerek bakıyor ki.. Bir sorun mu var anında bitiriyor. Öyle ki severek çaldığı santuru daha iyi çalabilmek için parmağını kesiyor, acıyı düşünmeden, sadece ve sadece santurunu daha iyi çalabilmek için. Bizler, kafamızla düşünen insanlar. Ruhumuzun çevresine yüksek ve aşılmaz çifler örmüş, günübirlik bedenlerimize ve ruhlarımıza düzen ve güvenlik sağlamaya çalıştığı bir harman yapmışız. Bu harmanın içinde yollarımız, yasalarımız, güvenlikli surlarımız var. Korku istilasının hükmü altındaki bu harman içinde kesinlikler hüküm sürüyor. Büyük Kesinlik. İşte Zorba, bize bu kesinliği ve hayatımızı güvenlik altına alma yolunda diktiğimiz ahlak, din, vatan, okumak, öğretiler gibi birçok şeyi sorgulatıyor. O, bizlere kağıt fareleri diyor. Okuyarak öğreniyoruz, hesaplar kitaplar yaparak yaşıyoruz. O ise her zerresiyle, etiyle tırnağıyla yaşıyor hayatı. Zorba bana hayatı sevmeyi ve ölümden korkmamayı hatırlattı tekrar. Yaşamak, her gün yeniden başlar, yenile yenile yeniden. Zaten hayatı anlamlı kılan da bu yenilgilerin sürekliliği değil midir? ◇◇◇ Yazar Kazancakis, " Hayatımda çok kez utanmışımdır, çünkü hayatın tadı olan yukarıdaki çılgınlığın bana yapmamı haykırdığı şeyi yapmaktan ruhumu alıkoymuştum. Ama hiçbir zaman, ruhumdan ötürü Zorba'nın önünde olduğu kadar utanmamıştım," diyor. Belki kökten değişemeyiz, sıfırdan başlayamayız çünkü sadece yeni doğmuş bir bebek sıfırdan başlayabilir fakat değiştirebileceğimiz bir şeyler muhakkak var. Bunun inancıyla yaşamak lazım. Kazancakis bunu bir ölçüde başarmıştır diye düşünüyorum. Nitekim mezar taşına da " Hiçbir şey beklemiyorum, hiçbir şeyden korkmuyorum, özgürüm, " sözleri yazılmış :) ~~ Şimdi teknik özelliklere gelelim. Kitap biraz sıkıcı gelebilir, ne okuyorum ben diye düşünebilirsiniz olayları okurken. Güzel olan her şeye özgü bir sıkıcılık bu. Tıpkı hayat gibi. Ne yaşıyorum deyip içinden çıkardıklarımız bazı anlar vardır ya, onun gibi. Ayrıca kitapta bizden olan türküler, bize ait unsurlar da var. Bu da yüzünüzde tebessüm oluşturacaktır diye düşünüyor Zehra. O yüzden derim ki okuyun, okutturun.

ZorbaNikos Kazancakis · Can Yayınları · 202016,1bin okunma

·

2 artı 1'leme

·

239 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra