Son zamanlarda okuduğum en güzel hikayeydi diyebilirim, çok beğendim Susanna Tamaro'nun kalemini de. Betimlemeleri ve duyguyu birebir aktarışı gerçekten çok hoş olmuş, adeta Luisito adındaki papağanla sanki biz aynı evde yaşıyormuşuz sanki biz onu çöpten bulmuşuz ve evimize alıp beslemişiz gibi hissettirmesi gerçekten bir başyapıt diyebiliriz. Mutlaka okunması gereken bir hikaye kitabı olmuş. Çok güzel cümlelerle de bazı alt metinlerle de gereken mesajı ve dersi veriyor okuyucuya. Genel incelemeden sonra konuya dönecek olursak, Anselma adında yıllarını çocukların eğitimine adayan başarılı, disiplinli, kültürlü bir emekli öğretmenin kocasının ölümünün ardından yaşadığı yalnızlık duygusunu çok güzel aktarıyor okuyucularına Susanna Tamaro. Hatta severek evlenmesine karşın, evlendikten sonra hem aile baskısı hem de kocasının ondan sakladığı bazı gerçekleri de öğrenmesinin ardından ve üzerlerine titreyerek bakıp büyüttüğü çocuklarının zamanla kendi dertlerine düşmesi sebebiyle yalnızlık duygusu kaplıyor her yanını. Çocuklarının da anneleriyle olan (daha doğrusu olmayan) ilişkisine nefret ettim, 15 günde bir aramak, anne seni huzurevine götürelim hem daha iyi bakarlar demek "bu mu evlatlık duygusu, yazık" dedim içimden kitabı okurken... Fakat bir gün çöp tenekesinde bir hışırtı duyup gidip bakıyor ve renk cümbüşü Amazon papağanı buluyor. Evine getirip misafir ediyor, ne yer ne içer bilmediği için ona sıcacık bir yuva yapabilmek için canla başla koşturuyor ve artık evinde yapayalnız değil. Papağana da okul yıllarından beri en sevdiği ve sürekli beraber vakit geçirdiği fakat amansız bir lösemi hastalığına yakalanıp erken yaşta hayata veda eden arkadaşı Luisita'yı anımsayıp, papağanın erkek olduğunu sanarak Luisito koyuyor adını. Papağanı ile hoşça vakit geçirip ona kelimeler öğretiyor. Dışarı çıktığında pencere açılıp uçup kaçmasını istemediği için ağ geriyor. Uzun yıllar sonra bir gün evinde parti vermek isteyip emekli öğretmen arkadaşlarını çağırıyor, toplumsal sorunlardan , özellikle de yıllar önceki eğitim kalitesi ile şimdiki eğitim kalitesizliğinden dem vurulan kah güldüren kah düşündüren bu parti sonrası komşusu sert ve kaba bir üslupla ertesi sabah uyarı mektubu bırakıyor kapısına. Luisito'ya bir şey olacak diye çok korkan Anselma'nın hayatı bu mektuptan sonra bambaşka bir hal alıyor... Çok beğendim, tam bir başyapıt diyebiliriz. Bu tarz duygusal eserlere bayılıyorum. Mutlaka okumalısınız, okumadıysanız... İyi okumalar dilerim :)

Luisito: Bir Sevgi ÖyküsüSusanna Tamaro · Can Yayınları · 2018505 okunma

··

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Egemen Yardımcı