"Benim alemde yalnız bir dostum vardı.O da Hatice idi." Hz. Muhammed(s.a.v.) Hz. Hatice validemizin, peygamber efendimize olan sevgisi idrakimizin dışında, Rabbi’yle olan münasebetinden kaynaklanan aşkın bir sevgiydi. Kitabın ilk bölümünde Hz.Hatice validemizin peygamber efendimizi, kervanın başında gönderdikten sonra, kervan dönünceye kadar geçen 90 günlük sürede, sorguladığı 40 yıllık yaşamının muhasebesini okuyoruz. Tabii burada cahiliye döneminin toplum yapısını ve insanlığı kurtaracak, beklenen kutlu insanın görülen izlerini de okuyoruz. Kitabın geri kalanında Hz. Hatice validemizin vefatına kadar olan süreçte, peygamberliğin gelmesi, İslamiyet’in doğuşu ve bunun üzerine gelişen olayların eşliğinde Hz. Hatice’nin varlık dünyamızda hiç kimsenin dolduramayacağı yeri ve önemi anlatılmıştır. Beni en çok etkileyen kısım, peygamber efendimizin Nur dağında inzivaya çekildiği dönemler de Hz. Hatice’nin gösterdiği fedakarlıktır. Nihayetinde onlar da insandı. Bizler gibi günlük hayatları vardı. Çocukların idaresinin tümü ve ticaret işlerinin yönetimi validemize kalmıştı. Bu kadar hengâmenin arasında o kutlu insan Rabbi için, efendimizi korumaya almış, O’nu bir an bile yalnız bırakmamaya çalışmıştır. Ama bunun karşılığında Cebrail vasıtasıyla bizzat Rabbin selamına nail olmuştur. Vefatı anında efendimize ve hayatta kalan yavrularına son bakışının anlatıldığı bölüm sizi gözyaşları içinde derin muhasebelere sürüklüyor. Böyle üstün fedakarlıklar ne için yapılırdı? Demek ki Rabbin vaad ettikleri herşeyin üstündeydi. Dolup taşıyorsunuz kitabı bitirdiğinizde. Kitapla ilgili eleştirebileceğim tek nokta, çok fazla betimleme kullanılmış olmasıdır. Yazarın tasvirleri çok güzel, ancak çok fazla olunca okurken kopmalara sebep olabiliyor. Çağlar sonrasındaki bizlere örnek hayatlar bıraktılar. Hep O’nların izinde, yolunda olma ve ötelerde buluşabilmek duasıyla….

Hazreti HaticeNurdan Damla · Hayat Yayınları · 20171,961 okunma

·

634 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyhan