Hikayemin İncindiği Yerdeyim
İşte bugün, o gün; yıllar sonra geldiğim çocukluk evimde örümcek ağları karşıladı beni. Söğüt yok,
tulumba yok, merdiven yıkık dökük, buğday yok, bulgur hiç yok. Çocuk kahkahaları, söz sanatları, çelik
çomak, kovalamaca, tulumbadan su çıkarma yarışı yok, ben yokum, ablam yok, annem babam yok,
eski hikâyeler yok, seven sevilen, nakış işleyen, söğüt altında kanaviçe iğnesini eline batıran yok!
Kimse yok! Herkes var, ben varım; ablam yok, yok ablam! Kara yaldızlı dikiş, ama nakış iğnesi takılı
makinesi yerinde öylece duruyor, tam en kuytuda, pencerenin önünde. Ağaçlardan başka şey
görünmez, müzik de yok! İçinin müziğini dinler ablam, gelenin müziğini, gidenin müziğini ve ölenin
müziğini...
Sonra başka bir yeşil başka bir sebebi çağırıp başka bir rüzgârla beni kendime getirir. Oracıkta
kaybolur geçmiş, oracıkta olanlar başa sarılmaz bir daha, olana, olacak olana ve olmuşa doyulmuştur
çünkü...
Başkaca zamanların başkaca bir anında yeniden ablam gelir, ben gelirim, analar babalar kardeşler
gelir... Gelmek isteyenlerin hikâyesi yeniden yazılırken, cümleler koyu ceviz yeşili bir tona bürünür...
26 öykü okuyoruz. Her bir öykü başka anlam taşıyor ve bazı satırlar da kaybolabilirsiniz... Bazı öyküde geçmişe bazısında ise şimdiye dayanacağınız harika bir eser. Her öyküde farklı duygular yaşamak mümkün... yazarımızın akıcı ve sade kalemi ile bir çok duyguyu bir anda yaşayacaksınız... Beni biraz esliklere götüren bu eser öykü sevenlere TAVSİYEMDİR...
Öykü kitaplarını elime alınca hemen bir sayfa açarım ve ilk onu okurum ilk açtığım öykü bu eserde AĞACIN ŞARKISI oldu.
Kaleminize yüreğinize sağlık hocam @unuvarayse
Neslihan Saraç
@unuvarayse
#hikayeminincindigiyerdeyim
#glcnkitaplığı
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.