Albert Camus “Düşüş” adlı kitabında, bir avukat olan Jean Baptiste Clamence’in ağzından monolog şeklinde bir anlatı gerçekleştirmiştir. Monolog şeklinde okumak kişiye göre değişebilir elbette lakin ben bu eseri sıkılmadan okuyanlar tayfasındanım sanırım:) Paris’te oldukça iyi ve kendinden son derece memnun bir hayat yaşayan Clamence, bir akşam Seine nehri kıyısından evine doğru yürürken şahit olduğu bir olay onu toplumu sorgulamaya iter. Camus bu eserinde; toplum olarak modern insanın iki yüzlülüğünü, yalancılığını, alçaklığını, çaresizliğini, umutsuzluğunu, yalnızlığını, inancın nasıl kullanılabildiğini, herkesin işine geldiği şekliyle kendi doğrularını oluşturmasını, sorumluluk bilincini ve daha birçok konuyu alaycı bir dille anlatıyor ve tabii ki çuvaldızı başkalarına batırırken iğneyi de kendimize batırmamızı öğütlüyor aslında. Toplum ve toplum sorunları birçok yazar ve filozof tarafından sorgulandı, sorgulanmaya da devam ediyor ve edecek de muhakkak. “Bazı durumlarda devam etmek, yalnızca devam edebilmek insanüstü bir şeydir” diyor ya Camus, ne kadar da haklı… Benim esas merak ettiğim; toplum olarak yozlaşmış olduğumuzun aslında içten içe bu kadar farkındayken, nasıl oluyor da hala masum rolü oynamaya devam edebildiğimiz? Sanıyorum ki bu bağlamda Dostoyevski'nin "aşağılık insanoğlu her şeye alışır!" sözü durumu açıklamaya yardım ediyor. Kesinlikle okunmalı ve tekrar okunmalı… Keyifli Okumalar!

DüşüşAlbert Camus · Can Yayınları · 202115,2bin okunma

·

256 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem