Öyle böyle annemin yoğun muhalefeti ve benim şiddetli isyanlarımla dolu iki ay geçirdik. Her şeyime karışıyordu kadın. Yok efendim deli bakraç gibi ‘’U’’ mu olurmuş, yok efendim yumurta gibi ‘’O’’ mu olurmuş, yok efendim ayın-gayın gibi ‘’E’’ mi olurmuş, bir dolu laf. Gene bunlar iyi hallerimizdi. Asıl kıyamet cızgılı harflerle kopuyordu.
‘’Ulan inat …. oğlu! Hıçkırık tutmuş merdiven gibi ‘’H’’ olur mu lan?’’
Veya;
‘’Oğlum, yavrum, evladım, ‘’F’’ harfi üç çizgiden oluşur, üşüme gelmiş tarak gibi titremez. Ne yapıyorsun ulan sen!’’
Benim cevabım belliydi:
‘’Ya bi git yaa! Öyle değil işte yaa!’’
Annemin cevabı da belliydi:
‘’Bak döverim.’’
‘’Banne banne. Dööv.’’
Sonunda geldi çattı veli toplantısı. Çok dolu gitti annem: ‘’ Seni öğretmenine şikayet edeyim de gör.’’
O toplantıdan döndüğünde biz de arkadaşlarla sokakta oynuyorduk. Koştum hemen.
‘’Ne dedi öğretmen? Ettin mi şikayet?’’
‘’Etmedim.’’ dedi. Durulmuştu.
‘’Yek yee…’’ diye düşünüyordum ben. ‘’Şikayet etti de öğretmen bunu bi azarladı, korktu tabii.’’
Sahiden şikayet etmemiş halbuki. ‘’Anam…’’ dedi o akşam oturmaya gelen Avniye’nin annesine. ‘’Kadıncağızın ahı gitmiş vahı kalmış. Elleri titriyor, bizim oğlan da titrek titrek yazdığı için bütün çizgilerini titretir oldu, doğrusu o sanıyor, laf geçiremiyorum. Görsen acırsın kadına, kalemini yedi sefer düşürdü, gözleri de seçmiyor, biz kalktık verdik. Nasıl düz çizgi çizsin yazık? Ay dili de bir fena… Çizgiyi cızgı diyor, patatese battis diyor, gazoza kazuz… Kırıp incitmeden ikaz edeyim dedim, ‘’Çok pardon!’’ gözleri dolu dolu, ben de bilemedim ne yapacağımı. Müdüre söylesem de şube değiştirmeye kalksam sebep soracak adam, kadına ayıp olacak. Bir tarafta o, bir tarafta çocuğun istikbali. Şaşırdım kaldım.
Sayfa 16 - April YayıncılıkKitabı okudu
·
642 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.